Śmierć zazwyczaj przychodzi nagle i pozostawia pustkę u członków rodziny i bliskich zmarłego. Smutek, żal, złość — natłok różnych emocji, jakie się wtedy pojawiają, sprawia, że poradzenie sobie ze stratą ukochanej osoby bywa naprawdę trudnym przeżyciem. Wiele osób dochodzi do siebie przez wiele lat, a innym nigdy się to nie udaje. Dlatego konieczne jest podjęcie pewnych kroków, dzięki którym poradzenie sobie z traumą po śmierci bliskiej osoby staje się łatwiejsze lub w ogóle możliwe.

 

Śmierć ukochanej osoby — etapy żałoby

Każdy z nas jest inny, dlatego też etapy żałoby mogą wyglądać różnie. Jednak wiele osób przeżywa ten szczególnie trudny czas w kilku etapach. Warto też zaznaczyć, że tego typu negatywne i trudne emocje mogą mieć miejsce nie tylko w wyniku śmierci drugiej osoby, ale też w trakcie poronienia, rozwodu, utraty ukochanej przedmiotu czy zwierzęcia. Psychika ludzka jest na tyle skomplikowana, że nigdy nie wiadomo, jak zareaguje, kiedy dojdzie do istotnej dla danej osoby straty.

Może się jednak okazać, że żałoba będzie wyglądała w następujący sposób:

  • Szok, odrętwienie, przerażenie — będzie to wiązało się także z nagłym i dość silnym przypływem żalu oraz rozpaczy. Niekiedy na dłuższy czy krótszy czas kontrolę nad Tobą może przejmować także gniew. To najczęściej pierwsze reakcje, które występują po utracie kogoś, kto był dla Ciebie ważny.
  • Właściwa żałoba — dominują tutaj takie emocje jak smutek, uczucie pustki i samotność. Kiedy przez wiele lat żyłeś razem z ukochanym czy członkiem rodziny, a teraz nagle jej nie ma, to często wiele czasu zajmuje przyzwyczajenie się i zaakceptowanie nowej rzeczywistości. Wiąże się to z uczuciem pustki, bezradności, ale też z częstym płaczem. Ten etap zazwyczaj trwa kilka lat od 2 do nawet 10 i dłużej. Nie ma tutaj żelaznej zasady i wiele zależy od więzi, jakie łączyły Cię ze zmarłym, a także od stanu Twojej psychiki.
  • Ukojenie — zazwyczaj po pewnym czasie dochodzi do nauczenia się życia bez tej osoby. Dopiero kiedy rozpoczyna się ten etap, możliwe staje się rozpoczynanie nowych związków. Jednak to nic dziwnego, że nawet wtedy pojawiają się gorsze dni z napadami smutku, częstym wspominaniem pozytywnych chwil spędzonych z ukochanym i odczuwaniem sporej ilości żalu z powodu jego nieobecności. Z czasem dochodzi do tego coraz rzadziej, a żałobnik tworzy nową normalność.

Jak poradzić sobie ze stratą ukochanej osoby?

 

Nie da się zaplanować żałoby i tego, jak się ją przejdzie. Nie ma też żadnej magicznej metody, która pozwoli przeskoczyć do etapu ukojenia. Jednak istnieje kilka kroków, które warto podjąć, aby uzyskać odrobinę więcej spokoju ducha, a czasem nawet odzyskać kontrolę nad własnym życiem i emocjami. Oto kroki, które warto podjąć w trakcie żałoby:

Rozmowy z bliskimi

Kontakt z ludźmi, a w szczególności z członkami rodziny czy z przyjaciółmi jest szczególnie ważny w tym trudnym okresie. Nie wolno się przed nimi zamykać, bo przyniesie to więcej szkody niż pożytku. Staraj się mówić o swoich uczuciach, a nawet jeśli tego potrzebujesz — płakać w ich obecności. Duszenie emocji to bardzo niebezpieczna droga, prowadząca do szeregu zaburzeń psychicznych, np. do depresji.

Stały kontakt ze specjalistą

Wiele osób zbyt późno przyznaje się, że nie potrafią radzić sobie ze śmiercią ukochanej osoby. Kiedy sytuacja wymyka się spod ich kontroli — nie potrafią radzić sobie z napadami gniewu, rozpaczy, są skrajnie wycieńczeni czy sięgają po używki, decydują się na rozpoczęcie leczenia. Dlatego bardzo rozsądnym rozwiązaniem jest regularne chodzenie do terapeuty w trakcie żałoby właściwej. Tym bardziej, jeśli nie masz bliskich osób, którym ufasz i mógłbyś zwierzyć się z tego, co czujesz. Psycholog czy psychiatra na pewno pomogą Ci w szybszym zaakceptowaniu tego, co nieuniknione, czyli tego, że ukochana osoba już nie wróci, ale na zawsze pozostanie w Twoich wspomnieniach.

Nie tłum emocji

Bardzo ważne jest to, żeby dać upust swoim emocjom — ale w taki sposób, żeby nikogo nie zranić. Tłumienie uczuć, szczególnie tego typu kumulacji, jaka występuje po śmierci bliskiego, może nabrać niebezpiecznego obrotu. Płacz nie jest oznaką słabości, dlatego nie bój się go, przyznawania się do odczuwania bólu i mówienie o nim to oznaka odwagi. Pamiętaj, że Twoje życie trwa nadal i na pewno ukochany nie chciałby, abyś na zawsze zatonął w swoim bólu i żalu.

Nie spiesz się — daj sobie czas na żałobę

Nie ma czegoś takiego, jak pośpiech, kiedy chodzi o żałobę. Dlatego koniecznie daj sobie czas. Realizuj wszystkie sposoby, o których pisaliśmy powyżej, ale nie oczekuj, że zadziałają, jak magiczne zaklęcie, natychmiast. Żałoba to często bardzo długi i skomplikowany proces, gdzie nie ma drogi na skróty. Staraj otaczać się ludźmi, pamiętaj o ukochanej osobie, a z czasem zrozumiesz, że zatracasz się w swojej żałobie coraz krócej i rzadziej. Nie ma sensu żadne porównywanie się do innych czy uleganie presji dotyczącej opierania się na jakichś przykładowych ramach czasowych związanych z czasem trwania żałoby.