Każde uzależnienie, czy te dotyczące alkoholu, substancji psychoaktywnych, czy też hazardu znacząco wpływa na nieprawidłowe funkcjonowanie całej rodziny. Najbliżsi osób uzależnionych żyją w ciągłym napięciu, jak i zagrożeniu, gdyż przewidywalność codziennych wydarzeń jest w mocny sposób ograniczona.
Najbliżsi najczęściej odczuwają złość, wściekłość. Te uczucia powodują, że jest im trudno oddzielić tego człowieka od jego choroby. Osoby najbliższe często nie są nawet świadome tego, że uzależnienie jest chorobą, a nie stanem, który osoby uzależnione same sobie wybrały. Rodzina uzależnionych najczęściej w takiej sytuacji przeżywa wstyd, czuje się samotna, niepewna oraz jest zlękniona.

 

Uczucie wstydy wśród osób współuzależnionych

 

Współuzależniony bardzo często wstydzi się za zachowanie samej osoby uzależnionej, przez co zaczyna się izolować od innych. W konsekwencji zostaje sam z problemem, zapętla się w błędne koło. Uczucie wstydu wiąże się również z obniżeniem poczucia własnej wartości oraz powoduje negatywne myśli o sobie samym. Widok osoby bliskiej, która popada w uzależnienie, jest niewiarygodnie bolesny dla rodziny, a cierpienia z tym związane zazwyczaj pogłębiają się z czasem coraz bardziej. Szczególnie bolesne jest, to gdy osoba zmagająca się z uzależnieniem o swój stan oskarża najbliższych, którzy często jako jedyni próbują mu pomóc.

 

Samotność w relacjach partnerskich

Związek z osobą uzależnioną nie daje żadnego oparcia, a wspomniany już wstyd sprawia, że osoby najbliższe unikają kontaktu z otoczeniem. To wszystko powoduje współuzależnienie i co za tym idzie taka osoba w niezdrowy sposób, czuje się potrzebna partnerowi, ojcu, synowi dotkniętemu problemem.

 

Ciągłe dążenie do doskonałości – uzależnienie w rodzinie

 

Przeżywający wstyd, cierpienie psychiczne, niepewność oraz osamotnienie najbliżsi próbują zaradzić tej sytuacji, dążąc do doskonałości. Dzieci alkoholików często próbują osiągnąć jak najlepsze wyniki w nauce, aby rodzic był z nich dumny i przestał pić. Wykonują, również więcej obowiązków domowych, rozśmieszają i zabawiają w odpowiednich momentach, usiłując w ten sposób rozładować sytuacje stresową panującą w domu.
Opisane wyżej zachowania nie wydają się niczym złym, natomiast w tym przypadku chronią one osobę uzależnioną przed konsekwencją jej zachowania. Zachowanie takie jeszcze bardziej wzmacnia złudzenie u osoby uzależnionej, że w jej rodzinie nic złego się nie dzieje.

U osób współuzależnionych występują często takie zjawiska jak:

 

  • ciągła koncentracja myśli, uczuć i postępowania wokół picia współmałżonka lub rodzica,
  • wieczne poczucie odpowiedzialności oraz kontrolowanie jego postępowania i odciągania od używek,
  • rezygnacja z własnych potrzeb i pragnień,
  • poświęcanie się,
  • wieczna ochrona osoby chorej przed konsekwencjami, jakie niesie za sobą uzależnienie,
  • niska samoocena oraz obsesyjne zamartwianie się o przyszłość całej rodziny,
  • próba dominacji i przejmowania wszystkich obowiązków związanych z domem.
  • niechęć do współżycia z partnerem,
  • złość i ciągłe kłótnie z byle powodu oraz uzależnianie się nad sobą samym.

Pamiętaj! Bardzo trudno wyrwać się z takiego stanu, ale jest to możliwe! Jeśli Twój/Twoja partner/partnerka będą pili nadal, pomimo Twoich prób pomocy, nie masz obowiązku trwania w takim związku. Można ratować siebie oraz swoich bliskich, budować i chronić własne terytorium życiowe i psychiczne. Nie musisz rezygnować ze wszystkiego! Ustal swoje zasady i zacznij się ich trzymać!

 

 

Rady dla osób współuzależnionych: 

  • przestań uciekać od problemu,
  • zacznij uczyć się opartej na faktach, wiedzy na temat osób uzależnionych,
  • zacznij koncentrować się na swoich własnych działaniach – to dzięki nim możesz się podnieść lub załamać,
  • nie musisz dłużej kontrolować picia alkoholika,
  • zacznij koncentrować się na jego potrzebie leczenia,
  • zacznij namawiać go do leczenia,
  • nie musisz dłużej przychodzić z pomocą alkoholikowi,
  • zacznij pozwalać mu na cierpienie i ponoszenie odpowiedzialności za każdą konsekwencję jego picia,
  • zacznij powracać do wzorów normalnego życia,
  • przestań grozić, to nic nie pomoże,
  • zacznij mówić to, co myślisz i robić w końcu to, co mówisz,
  • przestań słuchać obietnic, nie wierz w to, co usłyszysz,
  • nie szukaj rady u osób niekompetentnych,
  • podejmij leczenie, którego celem będzie zdrowie w szerokim zakresie,
  • nie musisz ukrywać faktu, że szukasz pomocy, zacznij o tym otwarcie mówić osobie uzależnionej,
  • przestań udawać, że nie widzisz problemu, zacznij działać i szukać pomocy u specjalistów
  • zacznij informować osobę uzależnioną o jego złym zachowaniu,
  • nie musisz pozwalać alkoholikowi na atakowanie Ciebie oraz Twoich bliskich, dzieci, zacznij chronić siebie.