Ośrodek Leczenia Uzależnień Manawa

Ośrodek Leczenia Uzależnień Manawa

Dane kontaktowe:

  • ul. Główna 28, 62-300 Nowy Folwark
  • tel. +48 517
  • https://terapiamanawa.pl/
  • terapiamanawa@gmail.com
  • wyświetlenia: 9568
  • wyświetlenia telefonu: 168
  • wyświetlenia strony int.: 318

Ośrodek leczenia uzależnień Manawa to miejsce w którym znajdziesz zrozumienie, profesjonalną pomoc wyjścia z nałogów i problemów takich jak: depresja, alkoholizm, złe samopoczucie, nerwica. Nasi terapeuci mogą poszczycić się ogromną liczbą mężczyzn i kobiet którzy dzięki nim szczęśliwie wyszły z nałogów. Zaznaczamy jednak, że nie działamy jednak jak typowy ośrodek leczenia uzależnień. Zapraszamy do siebie ludzi którzy są już po detoksie lub którzy przeszli już terapię odwykową w innym ośrodku uzależnień ale nie są usatysfakcjonowani jej wynikami. Skupimy się nie tylko na tym jak całkowicie pozbyć się chęci do zażywania substancji psychoaktywnych. Pacjent zrozumie skąd taka potrzeba się bierze i co tak naprawdę się pod nią kryje. Osiągnięciem pacjenta będzie nie tyle sama abstynencja, ale co równie ważne zrozumienie siebie i przebudzenie do życia.

Zakres leczenia:
  • Depresje – Uważam, że każdy z nas jest inny i do każdego może trafić coś innego. Mi pomogła długoterminowa terapia, kiedy właśnie wszystko inne zawiodło – to jedynie przyniosło ulgę i wybawienie. Dlatego mogę Ci obiecać, że w naszym ośrodku zrobimy wszystko, żeby Tobie również pomóc.
  • Nerwice – Mnie dotknęła nerwica natręctw połączona z różnymi fobiami. Z perspektywy czasu te myśli wydają mi się aż niemożliwe i gdybym tylko nie pamiętała tego co działo mi się w mojej głowie to pewnie nie potrafiłabym tego zrozumieć. Dlatego tak ważne jest odpowiednie postępowanie z objawami nerwic. Bez agresji, narzucania lub ograniczania czegoś na siłę. Moim zdaniem tylko dotarcie i uleczenie przyczyny poskutkuje zanikiem objawów.
  • Zaburzenia odżywiania – Bulimia czy anoreksja różni się jedynie od nerwicy sposobem przeżywania problemów przez chorego. My skupimy się podobnie jak w leczeniu depresji na poznaniu ich przyczyny. Dojdziemy do sedna problemu i rozwiążemy go, nie zaleczając jedynie powierzchownych trudności. Przepyszne i zdrowe jedzenie na pewno będzie sprzyjać całkowitemu wyzdrowieniu.
Co nas wyróżnia:
  • Arteterapia,
  • Trening kinezjologiczny,
  • Muzykoterapia,
  • RTZ – Racjonalna Terapia Zachowania,
  • Terapia Narracyjna,
  • Terapia NLP,
  • Terapia wg. filozofii Kaizen.

Bulimia – przyczyny, objawy, leczenie

Bulimia – przyczyny, objawy, leczenie

Bulimia to bardzo poważne zaburzenie odżywiania, polegające na naprzemiennych epizodach restrykcyjnych diet oraz napadów obżarstwa kończących się wymiotami lub przyjmowaniem środków przeczyszczających. Podobnie jak anoreksja, bulimia jest chorobą dotyczącą ciała, jednak jej przyczyny i mechanizmy działania mają swoje źródło w psychice. Różnica między tymi dwiema chorobami jest taka, że bulimię znacznie trudniej wykryć, ponieważ nie ma ona aż tak widocznego wpływu na wygląd osoby nią dotkniętej. Czym jest bulimia i jakie są jej objawy? W jaki sposób można ją wyleczyć?

Choć zaburzenia odżywiania są dziś dość popularnym tematem, a wiedza na ich temat wydaje się być powszechna, w rzeczywistości wielu rzeczy jeszcze o nich nie wiemy. Bulimia (bulimia nervosa) jest jednostką chorobową, która została wyodrębniona stosunkowo niedawno. W rzeczywistości sprowadzanie jej do epizodów obżarstwa i wymiotów jest bardzo upraszczające. Podobnie jak anoreksja, bulimia jest zaburzeniem dotykającym nie tylko jednostek, ale związanym z funkcjonowaniem całych ich rodzin. Jest ściśle związana z przekonaniami danej osoby, jej stosunkiem do siebie i własnego ciała, co nie zmienia faktu, że jej konsekwencje wykraczają poza zmianę wyglądu. Do skutków bulimii należy nie tylko osłabienie zdrowia fizycznego, ale również pogorszenie wyników w nauce czy pracy, zaniedbanie dotychczasowych zainteresowań oraz kontaktów społecznych.

Bulimia, Ranking Ośrodków Terapii

Oczywiście, osią bulimii jest nieprawidłowy stosunek do własnego ciała oraz jedzenia. W tej kwestii choroba ta również przypomina anoreksję: problemy często zaczynają się od uwewnętrznienia kulturowych wzorców piękna. Osoba cierpiąca na bulimię bardzo chciałaby im sprostać, a skoro jej się to nie udaje, ma bardzo negatywne zdanie o wyglądzie swojego ciała. Nienawidzi go i za wszelką cenę chciałaby je zmienić. Z tego powodu stosuje drakońskie diety. W przeciwieństwie do anorektyków nie udaje jej się jednak wytrzymać na głodówce. Od czasu do czasu doświadcza chwil „słabości”, które prowadzą do napadów obżarstwa. W takim stanie bulimik jest potrafi przyjąć nawet kilka tysięcy kalorii! Oczywiście, po tego rodzaju epizodzie pojawiają się ogromne wyrzuty sumienia i lęk przed przytyciem. Chory próbuje więc „zniwelować” skutki swojego niepohamowania, biorąc leki przeczyszczające lub wymiotując.

W przypadku osób cierpiących na zaburzenia odżywiania jedzenie nie jest jedynie sposobem na zaspokojenie głodu lub chwilową przyjemność. Ich stosunek do pożywienia jest znacznie bardziej emocjonalny. Epizody bulimiczne są odpowiedzią na negatywne uczucia, stres, poczucie porażki lub krzywdy. Chory zachowuje się wówczas jak alkoholik lub narkoman na głodzie: nie jest w stanie myśleć racjonalnie, jego głowę zaprząta przede wszystkim chęć zdobycia i skonsumowania określonych produktów. W skrajnych przypadkach może się to skończyć nawet kradzieżą.

Mimo wszystko, bulimik ma świadomość, że jego zachowanie nie jest normalnie. Wstydzi się swoich napadów, wobec czego skrzętnie ukrywa je przed rodziną i znajomymi. Często kończy się to znacznym rozluźnieniem relacji z bliskimi.

Zespół uzależnienia od nikotyny jest chorobą zapisaną w klasyfikacji ICD-10. Schorzenie to ma charakter nawracający i przewlekły, wymagający specjalistycznego leczenia. Jeśli już raz dojdzie do rozwinięcia się nałogu, dochodzi do trwałych zmian w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego. To właśnie dlatego często mówi się, że najlepiej jest nigdy nie zaczynać palenia – nawet po skutecznej terapii ryzyko powrotu do nałogu jest bowiem bardzo duże.

Podobnie jak w przypadku innych uzależnień, dochodzi do dwóch rodzajów zależności – fizycznej i psychicznej. Ta ostatnia polega na nieodpartej potrzebie sięgania po kolejną dawkę (najczęściej poprzez wypalenie papierosa). Zwykle ma to miejsce, gdy dana osoba czuje się zestresowana, niepewna, odczuwa lęk lub znajduje się w emocjonalnie trudnej sytuacji. W ten sposób papieros zaczyna się jej kojarzyć z czymś, co uspokaja i dodaje pewności siebie, choć w rzeczywistości podobne zachowanie nie jest niczym innym jak ucieczką od problemu.
Gdy nałogowiec w danej chwili nie może zażyć kolejnej dawki nikotyny, pojawia się u niego cała gama objawów zespołu abstynencyjnego. Najczęściej możemy je zaobserwować w takich sytuacjach życia codziennego jak niemożność zapalenia papierosa w tramwaju, samolocie, w pracy, szpitalu czy restauracji lub wtedy, gdy świadomie podejmujemy decyzję o rzuceniu nałogu.

Do najczęściej występujących objawów zespołu abstynencyjnego zaliczamy:
– zawroty głowy,
– niepokój,
– rozdrażnienie,
– głód nikotynowy (silną potrzebę sięgnięcia po papierosa),
– pojawiające się nagle zmęczenie,
– drażliwość,
– spadek koncentracji,
– irytację,
– zaburzenia snu (zazwyczaj jest to nagle pojawiająca się bezsenność),
– zaburzenia apetytu (silne jego zwiększenie).

Ranking Ośrodków Terapii, Bulimia1

Jakie są przyczyny bulimii? Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń odżywiania, znaczną rolę grają tutaj relacje rodzinne. Badania pokazują, że duży odsetek chorych dziewcząt zaczęło się odchudzać za namową swoich matek. Czynnikiem ryzyka jest też doświadczenie wykorzystywania seksualnego. Zaburzenia odżywiania najczęściej dotykają osoby zdolne, perfekcjonistów, którzy lubią sprawować całkowitą kontrolę nad swoim życiem. Jednocześnie w przypadku bulimii kontrola ta sprawia wyraźne problemy – stąd epizody obżarstwa, które przerywają dietę odchudzającą. Ryzyko zapadnięcia na tę chorobę jest wysokie w przypadku osób zestresowanych oraz wykonujących zawody wymagające szczupłej sylwetki (baletnice, modelki, sportowcy).

Jak rozpoznać bulimię u bliskiej osoby? Powodem do niepokoju powinny być następujące symptomy:

– samotne jedzenie lub chowanie posiłku na później,

– wizyty w toalecie zaraz po jedzeniu,

– fascynacja zdrowym odżywianiem i dietami odchudzającymi,

– samoocena w dużej mierze oparta na wyglądzie zewnętrznym oraz masie ciała.

Rozpoznanie bulimii jest bardzo trudne, ponieważ cierpiące na nią osoby zwykle nie są wychudzone – ich waga oscyluje w granicach normy. Dlatego warto uważnie obserwować zachowanie swoich bliskich, ponieważ to właśnie ono zdradza istnienie problemu.

Leczenie zaburzeń odżywiania nie jest łatwym zadaniem i wymaga zaangażowania całego systemu rodzinnego. Terapeuta wskazuje, które aspekty funkcjonowania grupy mogły przyczynić się do rozwoju choroby, a co za tym idzie – co należałoby zmienić. Wsparcie bliskich jest bardzo istotne dla pozytywnych rezultatów oddziaływań terapeutycznych. Główną drogą do zdrowienia jest psychoterapia, podczas której bulimik uczy się konstruktywnych sposobów radzenia sobie ze stresem oraz wzmacnia swoją samoocenę. Czasami leczenie trzeba wspomóc lekami psychotropowymi (głównie antydepresantami).

Anoreksja, czyli uzależnienie od głodówki

Anoreksja, czyli uzależnienie od głodówki

Czym jest anoreksja?

Anoreksja to zaburzenie odżywiania, nazywane potocznie jadłowstrętem. Osoba cierpiąca na tę chorobę ma bardzo niezdrową obsesję na punkcie zmniejszenia masy ciała. Nie je nic, albo bardzo niewiele, przy tym uzależnia się również od ćwiczeń, co prowadzi do bardzo szybkiej utraty wagi. Anoreksja rzadko kiedy kojarzona jest z uzależnieniem, chociaż pod wieloma względami przypomina np. uzależnienie od środków psychotropowych. Na anoreksję nigdy nie choruje się z dnia na dzień. Może zacząć się od braku samoakceptacji i kompleksów, jednak w początkowych fazach osoba nawet nie jest świadoma, że cierpi na anoreksję. Zazwyczaj jest to dłuższy proces, podczas którego pierwszym dziwnym zachowaniem jest drastyczne zmniejszanie porcji spożywanego jedzenia, aż w pewnym momencie całkowita rezygnacja. Zamiast tego anorektycy zaczynają ćwiczyć i liczyć kalorie. Wiele młodych dziewczyn uzależnia się od głodowania ponieważ myślą, że dzięki temu będą idealne. Widząc wyretuszowane modelki w gazetach porównują się do nich, stawiają na wzór i dążą do osiągnięcia nierealnej figury, co powoduje nieodwracalne zmiany w organizmie, który potrzebuje jak najwięcej składników odżywczych, by się rozwijać. Anoreksja to dążenie do perfekcji, która nie istnieje, ponieważ chory ma zniekształcony obraz samego siebie i zawsze będzie coś, co trzeba zmienić.

Alienacja jako jeden z objawów uzależnienia

Kolejnym objawem z początkowych faz anoreksji jest izolacja. Alkoholicy i narkomani bardzo często odizolowują się od otoczenia i znajomych, rzadko wychodzą z domu, prawie z nikim nie rozmawiają. To samo dzieje się w przypadku anorektyków. Tracą zainteresowania, są wobec siebie bardzo krytyczni, a przez głodówki są również wiecznie zmęczeni i nie mają siły na wychodzenie z domu. W tym momencie anorektycy zaczynają mieć świadomość, że uzależnienie niszczy ich życie i burzy związki, ale już nie mogą przestać, tak samo jak alkoholik nie potrafi przestać pić. Potrzeba dostarczania używki jest priorytetem, w przypadku anoreksji to potrzeba redukcji wagi i spalania jak największej liczby kalorii. Anorektycy wyznaczają sobie kolejne, coraz niższe limity wagi, a w rezultacie, bez odpowiedniego leczenia, takie działania mogą skończyć się potrzebą hospitalizacji, a nawet śmiercią.

Zaprzeczenie i kłamstwa

Anoreksja często zaczyna się również pragnieniem posiadania pełnej kontroli nad własnym życiem. Paradoksalnie, ta choroba powoduje utratę tej kontroli, mimo, że chory będzie zaprzeczał i twierdził, że to on ma władzę. To samo usłyszymy od alkoholika, który powie, że „Nie mam problemu, mogę przestać pić, kiedy tylko będę chciał.” Zaprzeczanie razem z piętrzącymi się kłamstwami to mechanizmy, które anorektycy opanowują do perfekcji podczas swojej choroby. Im więcej pytań o to co jadł i czy jest głodny, tym kłamanie staje się coraz bardziej automatyczne i z czasem nie ma możliwości żeby odróżnić czy uzależniona osoba mówi prawdę, czy nie. Każdy dzień głodówki daje chorym satysfakcję, a nawet uczucie euforii. Osoba z zaburzeniami nawet nie zdaje sobie sprawy w którym momencie ta upragniona kontrola staje się tylko iluzją. W rzeczywistości to anoreksja od początku posiada pełną władzę nad całym życiem, a anorektyk zostaje więźniem własnego ciała. To uzależnienie, czy zaburzenie jest zamkniętym kołem. Za każdą potyczkę anorektyk karze się kolejnymi głodówkami, aż w końcu uzależnia się od uczucia głodu do takiego stopnia, że po jakimś czasie już go nawet nie czuje. Organizm jest wyniszczany, bo nie dostaje żadnych wartości odżywczych. Skóra staje się blada, do tego dochodzą zawroty głowy, problemy ze snem i koncentracją.

Anoreksja jedyną przyjaciółką

Dziewczyny, które wyleczyły się z anoreksji, bądź są w trakcie leczenia, zapytane o uczucia jakie im towarzyszyły podczas ich obsesji na punkcie wagi, mówią, że w pewnym momencie zaczęły traktować anoreksję jako swoją przyjaciółkę. Zamknięcie się w sobie i zerwanie kontaktów z ludźmi sprawiło, że zostały same co jeszcze bardziej nasiliło chorobę, bo spowodowało myślenie, że ludzie odchodzą, ponieważ nie są wystarczająco ładne albo szczupłe. Anoreksja jest przez uzależnionych nazywana żeńskim imieniem Ana i wiele osób nadaje jej ludzkie cechy, postrzegając ją jako jedyną „osobę”, która się o nie troszczy, ponieważ chce żeby były idealne, szczupłe i lubiane. Jednak Ana dyktuje bardzo surowe warunki przyjaźni. Sprawia, że jej „przyjaciółki” trafiają do szpitala, bo chcą być takie jak ona. Tutaj już można mówić o chorobie psychicznej, ponieważ w gruncie rzeczy, anoreksja jest uznawana również jako problem natury psychologicznej.

Jak pomóc?

Jeśli zauważyliśmy, że ktoś zaczyna bardzo szybko tracić na wadzę, zamyka się w sobie i odpycha nas od siebie, nie powinniśmy tego lekceważyć. Te zachowania powinny nam zasygnalizować, że dzieje się coś złego. Nie musi to oznaczać, że osoba jest chora na anoreksję, jednak bardzo możliwe, że zmierza w tym kierunku. W przypadku anorektyków słowa rzadko mają jakąkolwiek siłę przebicia, takie osoby zamknęły się kompletnie na świat zewnętrzny i słuchają tylko tego, co mówi im anoreksja. Musimy pokazać takim osobom, że nie są same, że mogą porozmawiać i szukać w nas oparcia, czynami możemy zdziałać cuda, musimy tylko być zdeterminowani i nie odpuszczać, ponieważ nie jest to zadanie łatwe. Szybka interwencja jest kluczowa, dzięki temu osoba ma większą szansę na powrót do normalnego życia, zanim anoreksja zniszczy wszystko co czyni daną osobę taką jaka jest. Anorektyk musi nauczyć się postrzegać jedzenie nie jako swojego wroga, a jako składnik niezbędny do życia. To wymaga szybkiej konsultacji z lekarzem, doktorem i dietetykiem.

Leczenie i powrót do normalnego życia

Mimo, że anoreksja pod wieloma względami jest podobna do uzależnienia od alkoholu, bądź narkotyków, leczenie przebiega całkowicie inaczej. O tyle o ile alkoholik w trakcie leczenia odstawia picie, anorektycy u których choroba osiągnęła poziom kwalifikujący się do hospitalizacji, są na specjalnej diecie, która sprawi, że przybiorą na wadze. Nie jest to zadanie łatwe, ponieważ bardzo często chorzy odmawiają jedzenia, panicznie bojąc się przytyć, chociaż są świadomi, że jeśli nie zjedzą, umrą. Dla nich przyjęcie tych warunków i powrót do normalnego jedzenia oznacza porażkę i utratę kontroli. Ich umysł podpowiada im, że lepiej umrzeć walcząc o perfekcję, niż żyć, ale przytyć i stracić wszystko na co tak ciężko pracowali. Lekarze i rodzina są postrzegani jako wrogowie, ponieważ nie pozwalają im na bycie idealnym. Dlatego konieczna jest terapia, dzięki której osoba z anoreksją nauczy się akceptować siebie i swoje ciało, oraz zrozumie, że nie ma ludzi idealnych.

Centrum Psychologiczno-Terapeutyczne “Tęcza”

Centrum Psychologiczno-Terapeutyczne “Tęcza”

Dane kontaktowe:

  • ul. Kacza 11a
  • 30-735 Kraków
  • tel. +48 662
  • http://www.teczacpt.pl
  • biuro@teczacpt.pl
  • wyświetlenia: 3441
  • wyświetlenia telefonu: 93
  • wyświetlenia strony int.: 91

Centrum Psychologiczno-Terapeutyczne “Tęcza” powstało, aby pomagać ludziom, którzy potrzebują pomocy terapeuty w wyjściu z nałogu i odzyskaniu normalnego życia. Nasze centrum składa się z wysokiej klasy specjalistów z certyfikatami, dlatego zawsze odznaczamy się profesjonalizmem i wysoką jakością wykonywanych świadczeń terapeutycznych. Ponadto Centrum Psychologiczno-Terapeutyczne “Tęcza” dokłada wszelkich starań, aby pobyt każdego pacjenta był czasem wyjątkowym i spędzonym w miłej atmosferze w której można na spokojnie wszystko przemyśleć i która motywuje do dalszej walki. Jeśli uważasz, że potrzebujesz pomocy i wsparcia jesteśmy tu dla ciebie i będziemy próbować ze wszystkich sił wyciągnąć cię z nałogu i pokazać, że zawsze jest inne wyjście.

Zakres leczenia:
  • Alkoholizm pustoszy organizm, wpływa na kondycję zdrowotną, często burzy relacje z bliskimi. Nie bój się zawalczyć o swoje życie i razem z naszym terapeutą znajdź nową drogę, która pozwoli ci na nowy, zdrowy tryb życia.
  • Leczenie uzależnienia od hazardu w naszym centrum, skupia się przede wszystkim na wyciszeniu organizmu. Można zdecydować się na terapię stacjonarną, weekendową, ambulatoryjną bądź na oddział dzienny, jednak nasi terapeuci wiedzą, że bardzo istotne jest odcięcie się od źródła nałogu, dlatego rekomendujemy terapię z zamieszkaniem, czyli stacjonarną.
  • Wyleczenie się z lekomanii jest ciężkim procesem dlatego nasze centrum dba, aby takie osoby nigdy nie były bezczynne. Bardzo ważną rzeczą w terapii jest ciągłe bycie w ruchu i zajmowanie się czymś, dlatego organizujemy wyjścia w teren, zwiedzanie miasta, ogniska czy karaoke.
  • Anoreksja, bulimia i ortoreksja to rodzaje zaburzeń odżywiania, które, podobnie jak uzależnienie od alkoholu, zaczyna się niewinnie, a może skończyć się leczeniem w szpitalu, a nawet śmiercią.
  • Centrum Psychologiczno-Terapeutyczne “Tęcza” zajmuje się również leczeniem kleptomanii, czyli niekontrolowanej potrzeby kradzieży, zakupoholizmu, seksoholizmu i uzależnienia od komputera.
Co nas wyróżnia:
  • Centrum Psychologiczno-Terapeutyczne “Tęcza” ma również terapeutów, którzy pomagają rodzinom i małżeństwom, które przechodzą kryzys,
  • Nasze centrum jest pierwszym prywatnym ośrodkiem w Małopolsce, który posiada pełniącego nadzór merytoryczny superwizora,
  • W naszym programie uwzględniamy również zajęcia dla Dorosłych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, oraz Dorosłych Dzieci Alkoholików, ponieważ wiemy, że takie osoby również potrzebują wsparcia i uświadomienia sobie, że nie są winne uzależnieniu rodziców,
  • Stała i fachowa opieka pielęgniarska i konsultacje z psychologiem,
  • Realizujemy najnowsze trendy w leczeniu uzależnień przy zachowaniu pełnej dyskrecji,
  • Wspieramy również rodziny pacjentów, ponieważ wiemy jak ważne jest dla was ich wsparcie.
Uzależnienia behawioralne, inaczej uzależnienie od czynności

Uzależnienia behawioralne, inaczej uzależnienie od czynności

Nałogi kojarzą nam się przede wszystkim z substancjami psychoaktywnymi. Tymczasem uzależnić się można niemal od wszystkiego, w tym od konkretnych czynności. Coraz częściej słyszymy o osobach, które nie kontrolują swojej skłonności do uprawniania przygodnego seksu, zakupów, sportu, opalania czy hazardu. Zajęcia te są dla nich jak narkotyk – używają ich do rozładowania napięcia, wpadają w obsesję i na ich rzecz zaniedbują inne dziedziny swojego życia. Nazywa się to uzależnienia behawioralne.

ranking ośrodków terapii, bigoreksja, uzależnienia behawioralne

Uzależnienie to postępujący proces chorobowy polegający na zdominowaniu psychiki, a często również fizjologii człowieka przez pragnienie zażycia substancji psychoaktywnej lub wykonania czynności uznanej za nagradzającą. Na początku nałogowe zachowanie przynosi wielką satysfakcję, ponieważ pobudza części mózgu odpowiedzialne za odczuwanie przyjemności. Jednak wraz z rozwojem choroby dana osoba zaczyna potrzebować go do funkcjonowania na normalnym poziomie, a abstynencja staje się przyczyną znacznego cierpienia.

Dwie obowiązujące klasyfikacje chorób: ICD-10 i DSM-IV wymieniają podobny zestaw objawów uzależnienia. Według nich o nałogu możemy mówić wówczas, gdy w ciągu jednego miesiąca pojawiły się co najmniej trzy z poniższych symptomów:

– silne, natrętne pragnienie wręcz przymus zastosowania środka lub wykonywania czynności (tak zwany „głód”);

– utrata kontroli nad czasem oraz zakresem wykonywania czynności lub przyjmowania substancji;

– pojawienie się stanu abstynencyjnego po odstawieniu, charakterystycznego dla danej substancji, jednak zawsze przeżywanego jako negatywny; może on osiągać różne natężenie, ale rezultatem zawsze będzie poszukiwanie substancji w celu zniesienia przykrych objawów;

– wykształcenie tolerancji, czyli konieczności stosowania coraz większych dawek dla uzyskania pożądanego efektu, bądź też zmniejszenie satysfakcji po zastosowaniu takiej samej dawki (niektórzy narkomani mogą przyjmować dawki heroiny, które wielokrotnie przewyższają dawki śmiertelne);

– zaabsorbowanie sprawami związanymi z przyjmowaniem lub wykonywaniem czynności, drastyczna zmiana dotychczasowych zainteresowań, wejście w nowe środowisko, przyjęcie odmiennego stylu życia, porzucenie bądź ograniczenie aktywności społecznej, zawodowej lub rekreacyjnej z powodu stosowania środka lub kompulsywnego wykonywania czynności;

– przeznaczanie większości czasu na pozyskanie i używanie substancji bądź odzyskiwanie równowagi po konsumpcji;

– uporczywe przyjmowanie substancji lub wykonywanie czynności pomimo świadomości szkodliwych następstw, wystąpienia problemów zdrowotnych, degradacji społecznej;

– nieudane próby porzucenia nałogu;

– racjonalizacja, czyli wymyślanie pretekstów i powodów, dla których stosowanie środka lub wykonywanie czynności jest konieczne, obwinianie otoczenia i usprawiedliwianie samego siebie.

ranking ośrodków terapii, tanoreksja, uzależnienia behawioralne

Zestaw czynności, od których możemy się uzależnić, stale się powiększa. Uzależnienia behawioralne, które występują najczęściej to: patologiczny hazard, gry komputerowe, internet, jedzenie, pracę, zakupy, używanie telefonu komórkowego, korzystanie z kart płatniczych czy środków masowego przekazu. Specyficzną podgrupę tego rodzaju uzależnień stanowią obsesje koncentrujące się na ciele oraz dbaniu o jego wygląd i zdrowie. Należą do nich m.in.: tanoreksja (uzależnienie od opalania się, głownie na solarium), ortoreksja (obsesyjna koncentracja na zdrowym odżywianiu), bigoreksja (nadmierna skłonność do rozbudowywania ciała poprzez ćwiczenia fizyczne, stosowanie środków anabolicznych oraz wysokobiałkowej diety) oraz uzależnienie od zabiegów medycyny estetycznej czy chirurgii plastycznej.

Uzależnienia behawioralne mają charakter kompulsywny, co oznacza, że człowiek nie jest w stanie nad nimi zapanować. Mają one negatywny wpływ na wiele obszarów jego funkcjonowania, a ich celem jest nie tyle osiągnięcie przyjemności, co zredukowanie cierpienia i napięcia. Problem jest o tyle skomplikowany, że choć każdy nałóg ma bardzo negatywny wpływ na funkcjonowanie chorego, wiele z tych zachowań uzyskuje aprobatę społeczną (np. obsesyjne dbanie o zdrową dietę czy pracoholizm).

Uzależnienia behawioralne mają konsekwencje zależne od ich rodzaju. Przejawiają się przede wszystkim w sferze fizycznej, a także psychiczno-społecznej. Do tych związanych z samopoczuciem somatycznym należą m.in. bóle głowy, nadgarstka, bóle w klatce piersiowej, problemy żołądkowe, tiki nerwowe, zawroty głowy czy zespół przewlekłego zmęczenia. Nadmierne angażowanie się w konkretne czynności prowadzi również (a może przede wszystkim) do objawów natury psychologicznych, takich jak  nadaktywność, problemy ze snem, nieumiejętność wypoczynku, zmienne nastroje, uczucie irytacji, drażliwość, trudności w koncentracji uwagi, zaniżona samoocena, niższa satysfakcja z życia, zaniedbywanie innych aktywności, zawężenie (bądź brak) zainteresowań, izolowanie się od innych ludzi, a także złe relacje rodzinne związane z zanikaniem więzi czy rozpadem rodziny. Jak widać, podobnie jak w przypadku alkoholizmu czy narkomanii uzależnienie nie powoduje jedynie cierpienia chorego – skutki nałogu ponoszone są przez całą rodzinę.