Uzależnienie od gier komputerowych – zwykła rozgrywka czy już nałóg?

Uzależnienie od gier komputerowych – zwykła rozgrywka czy już nałóg?

Gry komputerowe. Jedni je kochają, a drudzy nie rozumieją, jak można tyle czasu nad nimi spędzać. Stworzone zostały do tego, aby umilać nam czas po pracy czy szkole. Bywają jednak przypadki, że zaczynamy uzależniać od nich inne sfery naszego życia. Co jest tego przyczyną? Kiedy to uzależnienie od gier komputerowych, a kiedy zwykła rozgrywka?

Zabawa, a uzależnienie od gier komputerowych

Nie ma co się oszukiwać, przeważnie zaczynamy grać, aby miło spędzić czasu. Być może są to codzienne spotkania ze znajomymi i zwykła wspólna walka. Dzięki temu nie tylko możecie lepiej się poznać, ale i zacieśnić więzi między Wami. Grupowa praca nad tym samym celem jest jednym z elementów, które korzystnie wpływają na relacje. Może jednak jesteś samotnym graczem i wolisz zdobywać kolejne kamienie milowe samodzielnie. Gry same w sobie nie są zagrożeniem. Stają się nim wtedy, kiedy zaczynamy nieumiejętnie z nich korzystać. Cała noc spędzona online nie musi od razu oznaczać, że jesteś uzależniony. To tak, jakby powiedzieć, że ktoś kto całą noc oglądał seriale, ma nałóg korzystania z telewizora. Bywają takie sytuacje, ale jeśli nie mają przełożenia na inne sfery życia, to nie są dla nas niebezpieczne.

O negatywnym oddziaływaniu gier powiemy wtedy, kiedy przez wielogodzinną rozgrywkę opuścisz dzień w pracy lub ważne spotkanie. Możesz być spokojny tak długo, jak jesteś w stanie sam siebie kontrolować. Pamiętaj jednak, że warto słuchać opinii innych osób. Czasami sami możemy nie zauważyć narastającego problemu. Pomyśl – czy alkoholik przyzna się do problemu z alkoholem? Mało prawdopodobne.

Rywalizacja i jasno określony system awansowania

Któż z nas nie lubi wygrywać? Osiągać sukcesów? Twórcy gier doskonale to rozumieją i wykorzystują w swoich produkcjach. Będzie się to jednak różnić w zależności od ich typu. W grach multiplayer może być dostępny ranking. Uszeregowana lista graczy, która obrazuje ich umiejętności. Automatycznie w wielu przypadkach rodzi to potrzebę awansowania wyżej. Może być ona tak silna, że gracz będzie spędzać nad tym kilka godzin dziennie. Te typu single player opierają się na zdobywaniu poziomów oraz rozwijaniu swoich postaci, jednostek lub terenów. Wchodzimy tutaj w zamknięte koło. Zaczynamy grać, aby wchodzić wyżej, co często zajmuje dużo czasu. Jednocześnie należy brać pod uwagę, że takich osób jest więcej. Utrzymanie pozycji wymaga zatem od nas jeszcze więcej czasu spędzonego przed komputerem. Jeśli jesteśmy w stanie w dowolnym momencie zaprzestać, nie należy się martwić. Problem zaczyna się wtedy, kiedy odkładamy obowiązki szkolne, domowe oraz pracę tylko po to, aby osiągnąć „sukces” w grze.

Dlaczego tak jest?

Gry dają nam poczucie przynależności do danej społeczności. Zgodnie z jednym mottem, które można odnaleźć – „Gracz nigdy nie jest sam”. Bycie częścią tego świata, pomaga nam zawrzeć nowe znajomości, dowiedzieć się więcej o kulturze innych krajów, rozwinąć refleks, spostrzegawczość czy zdolność analitycznego myślenia. Kiedy nasze codzienne życie nie do końca spełnia nasze oczekiwania, łatwo wpaść do tego wirtualnego świata. Tutaj będziemy oceniani na podstawie zupełnie innych kryteriów. Mało kogo będzie interesować to kim jesteśmy oraz to czym się zajmujemy. Będą pytać o to, co robimy po zalogowaniu się. Czy możemy pochwalić się wysoką pozycją, niesamowitymi mechanikami, a może jesteśmy świetnymi strategami.

Najbardziej podatne na uzależnienie od gier będą osoby, których największymi osiągnięciami w życiu są te związane z grą. Tutaj jednak należy mocno to rozróżnić. Owszem, jeśli dla kogoś taka gra jest źródłem utrzymania (jak w przypadku e-sportowców czy ich sztabu trenerskiego) nie powinno tu mówić się o uzależnieniu, a ich sukcesy są na równi z tymi, które zdobylibyśmy w każdej innej pracy. Trzeba jednak uważać! Jeśli nie należysz do tej grupy osób, to pamiętaj, że nie powinieneś uzależniać swojego szczęścia od postępów w rozgrywkach online.

Straszne skutki

Dla wielu osób niezrozumiałe mogą być zmiany nastroju spowodowane przez rozgrywkę. Osoby, które nie mają styczności z grami, odbierają je inaczej. Trzeba tutaj częściowo to zaakceptować. Jeśli komuś na czymś zależało i odniósł porażkę (nawet jeśli to gra), może to spowodować chwilowe uczucie smutku. Problem zaczyna się wtedy, kiedy jesteśmy świadkami napadów agresji, krzyków, czasem płaczu. Jest to znak, że wirtualna rzeczywistość ma zbyt duży wpływ na daną osobę i może ją w pewnym obszarze kontrolować. W sieci znajdziemy informacje o osobach, które w owym napadzie emocji niszczyły przedmioty, a w skrajnych przypadkach okaleczały same siebie lub rozważały samobójstwo. Dlatego tak ważna jest obserwacja. Moment, w którym uświadomimy sobie, że u kogoś z naszych bliskich wystąpiło uzależnienie od gier, może mieć istotny wpływ na jego życie. Bądźmy czujni i nie bagatelizujmy dochodzących do nas sygnałów.

Jeśli zauważyłeś, że problem z grami u Ciebie wystąpił lub jesteś na drodze do uzależnienia, skontaktuj się z psychologiem lub terapeutą. Specjalista będzie w stanie Ci pomóc tak, aby wszystko wróciło do normy, a nałóg nie miał już negatywnego wpływu na Twoje życie. Jeśli nie wiesz gdzie się zgłosić, skorzystaj z naszej wyszukiwarki.

Czy to już uzależnienie? Sprawdź, czy jesteś uzależniony od Internetu

Czy to już uzależnienie? Sprawdź, czy jesteś uzależniony od Internetu

Dziś Internet towarzyszy Ci w niemal każdej dziedzinie życia — podczas wykonywania obowiązków zawodowych, odpoczynku, nauki, a często także w trakcie podróży czy aktywności fizycznych. Nic w tym dziwnego, że ten przesyt często prowadzi do tego, że towarzystwo Internetu staje się tak zwyczajne, iż nie zauważasz popadania w uzależnienie. Poznaj symptomy, które powinny zapalić ostrzegawczą lampkę oraz konsekwencje, jakie Ci grożą, jeśli je zignorujesz.

Czym jest siecioholizm?

Coraz częściej można spotkać się z pojęciem siecioholizm, które jest ściśle związane z uzależnieniem od korzystania z urządzeń podłączonych do Internetu. Mimo że wiele osób nadal go bagatelizuje, to jednak musisz wiedzieć, iż to nałóg, który jest tak samo niebezpieczny, jak lekomania, pracoholizm czy alkoholizm.

W dzisiejszych czasach siecioholizm może dotknąć każdego niezależnie od wieku, płci czy pozycji społecznej. Istnieją jednak grupy, które są w podwyższonej grupie ryzyka. Należą do niej głównie osoby:

  • o niskim poczuciu własnej wartości,
  • mające w obecnej chwili spore problemy rodzinne, zawodowe i inne, np. dzieci często popadają w uzależnienie od Internetu w trakcie rozwodu rodziców,
  • borykające się z zaburzeniami psychicznymi — stanami lękowymi, depresją itd.
  • uzależnione od używek,
  • podatne na uzależnienia — np. mające problem z więcej niż jednym nałogiem,
  • mające spore problemy z kontaktami interpersonalnymi,
  • borykające się z problemem związanym z emocjami — dokuczliwa samotność, złość, stres.

 

Zazwyczaj uzależnienie wiąże się z tym, że rzeczywistość przestaje Cię zadowalać, a świat wirtualny staje się ciekawszą alternatywą. W końcu jest tam tak dużo możliwości, nigdy nie jest nudno, a często do tego wszystkiego możesz być dokładnie tym, kim chcesz być. Nic w tym dziwnego, że wiele osób, które ma problemy z samoakceptacją, wpada w sidła tego nałogu. Ze względu na to, jak skonstruowany jest współczesny świat i jak wiele stref życia jest ściśle związana z Internetem, to uwolnienie się od niego staje się często niemożliwe. Dlatego konieczny staje się kontakt ze specjalistą, który pomoże uporać się z uzależnieniem od Internetu i co najważniejsze nauczy wyznaczać granice.

Czy jestem uzależniony od Internetu?

Istnieje wiele symptomów, które świadczą o tym, że dołączyłeś do grona osób, mających problem z uzależnieniem od Internetu. Koniecznie nie można ich bagatelizować. Oto one:

  • wirtualny świat wywołuje u Ciebie wiele emocji — bardzo duży entuzjazm, a wręcz szczęście, złość, nienawiść itd.,
  • z kolei nagły i nieplanowany brak dostępu do Internetu sprawia, że chory czuje się rozdrażniony, smutny, a czasem nawet jest agresywny,
  • utrata kontroli nad tym, ile czasu spędza się w sieci,
  • do tego okłamywanie bliskich osób, jaki był rzeczywisty bilans godzinowy związany z czasem spędzonym w wirtualnej rzeczywistości,
  • siedzenie bez przerwy przez wiele godzin przed komputerem, np. grając online,
  • ignorowanie obowiązków, takich jak branie medykamentów, przygotowywanie posiłków czy sprzątanie i chodzenie do pracy.

 

Niebezpieczne skutki uzależnienia od Internetu

Izolacja

Skoro przez Internet możesz zamówić jedzenie, zrobić zakupy, porozmawiać z rodziną, poznać nowe osoby, oglądnąć firmy czy nawet wykupić dostęp do ćwiczeń, nagrywanych przez trenerów personalnych, to siłą rzeczy więcej czasu zaczynasz spędzać w domu, zamiast wśród ludzi. Mimo że często na samym początku nie sprawia to dużego problemu, to jednak z czasem budzi negatywne uczucia — zniechęcenie, samotność czy odczucie, że wszyscy już przyzwyczaili się do Twojej nieobecności. Niestety, ale uzależnienie od Internetu często może przerodzić się także w fobie społeczne.

Zaburzenia psychiczne

Często osoby, które spędzają więcej czasu w sieci niż poza swoim domem, wśród rówieśników czy w miejscach publicznych, są narażone na przeróżne zaburzenia psychiczne. Dlaczego? Przede wszystkim wynika to stąd, że Internet staje się dla tych osób nową rzeczywistością. Ze względu na to, że łatwo paść ofiarą hejtu, to takie osoby są znacznie bardziej narażone na krytykę czy nawet prześladowanie. Wszystko to oddziałuje na ich psychikę i prowadzi do życia w stresie, a czasem nawet do depresji. Ponadto Internet staje się ucieczką od problemów, które nierozwiązane nie znikną. Zatem i tak całe napięcie kumuluje się i prędzej czy później wpływa na Twój nastrój, stan psychiczny i nastawienie.

Problemy fizjologiczne

Nie można zbagatelizować również tego, że ciągły kontakt z wirtualną rzeczywistością wpływa również niekorzystnie na kwestie fizyczne. Przez to zaczynasz gorzej widzieć, masz problemy związane z nieprawidłową postawą czy dokuczają Ci migreny. Wszystko to jednak jest dopiero początkiem, gdyż dalej może dochodzić do zwyrodnień, problemów z odżywianiem, co z kolei wiąże się z niedowagą lub otyłością.

Problemy z pamięcią

Uzależniona osoba często zapomina o ważnych dniach, wizytach u specjalistów czy swoich planach. W końcu w Internecie czas płynie zupełnie inaczej. Do tego znacznie pogarsza się jego koncentracja i podczas rozmów telefonicznych czy bezpośrednich bardzo trudno jest takiej osobie skupić się na omawianym temacie.

Uzależnienie od gier – dlaczego uciekamy w wirtualny świat?

Uzależnienie od gier – dlaczego uciekamy w wirtualny świat?

Wirtualny świat potrafi wciągać jak narkotyk. Choć na co dzień komputery i inne zdobycze techniki bardzo ułatwiają nam życie, czasem ich wpływ na nasze codzienne funkcjonowanie może okazać się zbyt duży. Szczególnie zagrożeni są młodzi ludzie, którym trudno jest znaleźć właściwe proporcje pomiędzy spędzaniem czasu na graniu a innymi dziedzinami codzienności. Dlaczego tak chętnie uciekają w wirtualny świat?

Każdy z nas zna ryzyko związane z piciem alkoholu, braniem narkotyków oraz paleniem papierosów. Każda z tych substancji posiada duży potencjał uzależniający, więc regularne przyjmowanie nawet niewielkich dawek może skończyć się groźnym dla zdrowia i życia nałogiem. Nie wszyscy jednak zdajemy sobie sprawę z tego, że uzależnić się można nie tylko od substancji. Istnieje również grupa nałogów związana z rozmaitymi zachowaniami – nazywamy je uzależnieniami behawioralnymi. Mają one miejsce wtedy, gdy dana osoba spędza coraz więcej czasu, wykonując określoną czynność i zaniedbuje przy tym inne dziedziny życia. Dane zachowanie jest dla niej jak narkotyk – nie jest w stanie wyobrazić sobie bez niego życia i nie zauważa, że poświęca mu coraz więcej czasu i uwagi, stopniowo porzucając dotychczasowe zainteresowania, zaniedbując obowiązki i relacje z innymi ludźmi. Można uzależnić się niemal od każdego zachowania. Najpopularniejszymi przykładami są hazard, seks, zakupy oraz ćwiczenia fizyczne. Innym nałogiem behawioralnym, często spotykanym w ostatnich latach, jest uzależnienie od gier komputerowych.

Wydawałoby się, że grupą obarczoną największym ryzykiem jest w tym przypadku dorastająca młodzież. To przecież nastolatki uchodzą za oderwane od rzeczywistości i nierozstające się ze swoimi urządzeniami elektronicznymi. Statystyki pokazują jednak, że osoby poniżej 18-tego roku życia stanowią jedynie 25% wszystkich graczy. Średnia wieku osób grających w gry komputerowe wynosi 35 lat. Większość z nich to pełnoletni mężczyźni. Spośród całej tej grupy ok. 10-15% wykazuje objawy uzależnienia.

Dlaczego ludzie uciekają w świat wirtualny? Powodów tego stanu rzeczy może być kilka. Psychologowie z University of Rochester oraz badacze gier z Immersyve Inc. postanowili zbadać grupę tysiąca graczy i sprawdzić, co tak bardzo pociąga ich w tej rozrywce. Okazało się, że ich główną motywacją jest możliwość rywalizowania z innymi graczami. Przyjemność odczuwana podczas grania w gry komputerowe ma swoje źródło w możliwości pokonywania kolejnych wyzwań, współzawodniczenia z innymi oraz nawiązywanie kontaktów z osobami dzielącymi tę samą pasję. Oprócz tego warto zwrócić uwagę na cechy grupy, która najchętniej spędza czas przed ekranem komputera. Są to młodzi dorośli, którzy właśnie wkraczają na rynek pracy, zaczynają odpowiedzialne, samodzielne życie i obserwują, jak ich marzenia zderzają się z rzeczywistością. Często czują się zagubieni, niekompetentni i niedoceniani. Niejednokrotnie nie wiedzą, jakie decyzje powinni podejmować i jak mają poradzić sobie z napotykanymi trudnościami. W dodatku pierwsze doświadczenia zawodowe rzadko bywają satysfakcjonujące. Nudna praca w biurze rzadko stanowi spełnienie marzeń młodego, wkraczającego w dorosłość człowieka. Dla tej grupy granie w gry komputerowe często rzeczywiście stanowi ucieczkę do znacznie prostszego świata, w którym  jej członkowie wiedzą, co mają robić, odnoszą sukcesy i mają poczucie sensu.

Samo granie w gry komputerowe nie jest niczym złym czy niewłaściwym. Jest to rozrywka jak każda inna – podobnie jak zakupy, seks czy uprawianie sportu, może dawać dużo przyjemności i satysfakcji, ale w nadmiarze prowadzi do groźnego uzależnienia. W każdej dziedzinie naszego codziennego funkcjonowania należy zachować umiar. Osoba uzależniona od wirtualnego świata zachowuje się podobnie do alkoholika czy narkomana: spędza przed ekranem coraz więcej czasu, przestaje poświęcać uwagę dotychczasowym pasjom i zainteresowaniom, nie wywiązuje się ze swoich obowiązków, ignoruje relacje z bliskimi, a w skrajnych przypadkach nie zaspokaja nawet swoich podstawowych potrzeb: nie wysypia się i nie dojada. Cała jej energia skoncentrowana jest na osiąganiu kolejnych poziomów w grze. Nie jest w stanie kontrolować ilości czasu spędzanego przed komputerem, wydaje coraz więcej pieniędzy na nowe gry lub dodatki. Z czasem pojawiają się problemy zdrowotne: sztywność karku, drętwienie kończyn, ból pleców, pogorszenie wzroku, trudności związane z koncentracją i zapamiętywaniem.

Choć spędzanie czasu przed komputerem stanowi formę ucieczki od rzeczywistości i uwolnienia się od problemów życia codziennego, osoba uzależniona nie jest wolna ani szczęśliwa. Nałóg jest kolejną formą zniewolenia, która sprawia, że pacjent traci kontrolę nad władnym życiem i nie jest w stanie podejmować świadomych, dojrzałych decyzji na jego temat. Jeśli opisywany problem dotyczy również nas, warto zastanowić się, co stanowi przyczynę takiego stanu rzeczy. Jakie potrzeby były zaniedbane, co sprawiło, że poczuliśmy przemożną chęć ucieczki od codzienności? Tylko zajęcie się tymi obszarami naszego życia pozwoli nam na odzyskanie kontroli i wyzwolenie się z więzów nałogu.

Wywiad z kierownictwem ośrodka terapeutycznego Revenu

Wywiad z kierownictwem ośrodka terapeutycznego Revenu

Ośrodek Revenu, Ranking Ośrodków Terapii, wywiad

Ośrodek Revenu – Wywiad z kierownikiem ośrodka – Panią Joanną Szmurło

 

Skąd pomysł na założenie Ośrodka?

Pomysł  zrodził się po raz pierwszy kilka lat temu, ale obok pomysłu był też strach czy się uda i jak to wszystko zrobić. Na bazie kilkunastoletnich doświadczeń pracy w placówkach stacjonarnych i ambulatoryjnych chcieliśmy stworzyć coś swojego. Dobrać zespół, który będzie miał wspólny cel, podobne myślenie o pacjencie, o uzależnieniach, który jest gotowy i otwarty na rozwój własnych umiejętności. Podjęliśmy taką decyzję, w myśl tego, czego uczymy swoich pacjentów, że warto się rozwijać, realizować marzenia. Chcemy stworzyć bardzo dobry ośrodek terapeutyczny, w którym będzie miejsce na realną, prawdziwą zmianę.

Ośrodek Revenu to dość intrygująca nazwa, co oznacza?

Revenu pochodzi z języka  Esperanto i oznacza ZAWRACAĆ, szukać nowych rozwiązań, poznawać, zmieniać się, odkrywać się na nowo. Wierzymy, że każdy zasługuje na szansę i że każdy w każdym momencie może podjąć decyzję, że chce coś zmienić w swoim życiu…zawsze można zawrócić.

Kilka słów o zespole, kto pracuje w Ośrodku?

Nasz zespół to wysoce wyspecjalizowani i doświadczeni psychoterapeuci. Każdy z doświadczeniem w pracy z młodzieżą. Skład kadry psychoterapeutycznej to czterech Specjalistów Psychoterapii Uzależnień (w tym psychoterapeuta analityczny i psychoterapeuta behawioralno- poznawczy) trzech Specjalistów Psychoterapii Uzależnień w trakcie specjalizacji, Instruktor Psychoterapii Uzależnień w trakcie specjalizacji, psycholog, psychiatra, wychowawca wspomagający, lekarz, pielęgniarka.

Dlaczego akurat Ośrodek dla młodzieży?

Decyzja o ośrodku dla młodzieży wynika z naszych doświadczeń psychoterapeutycznych związanych z wieloletnią pracą z młody pacjentem, rozumieniem problemów młodzieży, jak również rodziny. Dodatkowo mamy świadomość jak duży jest problem i jak niewiele jest ośrodków specjalizujących się w pracy z adolescentem.

Ośrodek Revenu powstał z myślą o młodzieży w wieku 15 – 19 lat, dlaczego akurat taki przedział wiekowy?

Wiemy, że okres dojrzewania bywa trudny sam w sobie, jeżeli do tego dochodzą używki, to  trudności zwiększają swoją siłę. Wiemy na ile zagrożeń może być narażony młody człowiek. Używki są często formą ucieczki, niezgody na otaczający świat, ludzi, często pomagają zaistnieć… Znając te problemy, pomagamy szukać nowych rozwiązań, wiemy jak pracować nad poczuciem własnej wartości, pomagamy zrozumieć swoje uczucia, określić potrzeby. Kilkanaście lat pracy sprawiło, że nasze umiejętności w towarzyszeniu i pomaganiu młodym ludziom są na wysokim poziomie. W pracy z młodym człowiekiem stawiamy głównie na relacje oparte na wzajemnym szacunku  i akceptacji. Młody człowiek jest dla nas aspiracją.

ranking ośrodków terapii, jak wyjść z alkoholizmu

Czy piętnastolatek może być alkoholikiem?

Nie, generalnie odchodzi się już od określeń „alkoholik”, „narkoman”, gdyż są to określenia stygmatyzujące. Sprawiają, że człowieka zamyka się w klatce, z której poniekąd nie ma wyjścia. Oczywiście, że 15-latek może mieć problem z nadużywaniem alkoholu i jest to problem, którym trzeba się natychmiast zająć. Jednocześnie bardzo ważne jest to, żeby dokonać dokładnej i rzetelnej diagnozy, która pozwoli określić, na jakim poziomie jest problem, co pozwala na dobranie prawidłowego kierunku pracy z młodym człowiekiem.

Ośrodek Revenu oferuje pomoc w problemach ze szkodliwymi nawykami behawioralnymi, tj. grami komputerowymi. Skąd wiadomo, że dziecko jest uzależnione od gier?

Jeżeli człowiek cały swój czas i uwagę poświęca jednej czynności, zaniedbując przy tym inne swoje obowiązki, rezygnuje z życia rówieśniczego, zaniedbuje swoje potrzeby, oderwanie od komputera powoduje rozdrażnienie, złość czy apatię są to sygnały, których nie wolno bagatelizować. Wtedy używając odpowiednich narzędzi, trzeba prawidłowo zdiagnozować problem, ocenić jego skalę i dobrać odpowiednie metody pracy. W pracy ze szkodliwymi nawykami behawioralnymi, stawiamy przede wszystkim na diagnozę, badając obszary funkcjonowania młodego człowieka i straty, jakie powoduje uzależnienie.

Czy w procesie leczenia, psychoterapia grupowa jest równie ważna, jak indywidualna?

Oczywiście, psychoterapia indywidualna to diagnoza, potem praca nad wyłonionymi problemami, przygotowanie osobistego planu terapii. Psychoterapia grupowa opiera się na założeniu, że problemy psychologiczne mają źródło w relacjach. Daje możliwość wsparcia emocjonalnego, aby jej członkowie uczyli się między innymi wyrażać swoje zdanie, swoje uczucia, aby mogli uzyskać informacje zwrotne. Grupa jest też formą wparcia i motywacji. Uczy nawiązywania prawidłowych relacji z innymi, jest lustrzanym odbiciem, które może pomóc lepiej zrozumieć siebie i swoje reakcje emocjonalne.

Co wyróżnia Ośrodek revenu, poza tym, że powstał z myślą o młodzieży?

Dużym atutem jest przede wszystkim zespół terapeutyczny, profesjonalny z wieloletnim doświadczeniem. Mamy wspólny cel, ale różnorodne spojrzenie na problemy pacjenta, dzięki temu mamy możliwość szerszego wykorzystania różnych technik psychoterapii. Stawiamy na jakość, dla nas jest ważny młody człowiek, jego problemy, trudności, to z czym nie może się zmierzyć. Dokładamy wszelkich starań, aby zmiana odbywała się w atmosferze szacunku zrozumienia i akceptacji. Do tego zespół systematycznie poddaje się superwizji, co gwarantuje stały rozwój i dbanie  o jakość udzielanej pomocy.

Jaka jest rola rodzica w procesie leczenia?

Rola rodzica jest bardzo ważna. Rodzice są pierwszymi, najważniejszymi osobami w życiu każdego dziecka. Ich towarzyszenie, uczestniczenie w procesie leczenia zwiększa szanse na poradzenie sobie z problemami. Pamiętajmy, że problem jednego członka rodziny to problem całej rodziny. Jeżeli bliskie osoby są zaangażowane w proces leczenia, jeżeli są gotowi również na zmianę swoich niektórych zachowań, to jest  to najefektywniejsza praca.

Trudy uzależnienia – co uzależnia najbardziej?

Trudy uzależnienia – co uzależnia najbardziej?

Trudy uzależnienia, to coś o czym doskonale wie każda osoba uzależniona oraz jej najbliżsi. Nałóg to groźna choroba, powstająca w układzie nerwowym i oddziałująca na wszystkie sfery funkcjonowania człowieka: zdrowie fizyczne, kontakty społeczne, życie rodzinne, karierę zawodową, finanse oraz emocje. Czy wszystkie nałogi są takie same? A może istnieją substancje, które uzależniają szybciej i silniej od innych? Co sprawia, że tak trudno jest pokonać tę chorobę?

Choć nałogi są niezwykle powszechnie występującymi zaburzeniami, nie brakuje wielu szkodliwych mitów i stereotypów na ich temat. Trudy uzależnienia w każdym przypadku rodzą takie same szkody, jednak wiele osób zdaje się nie wierzyć w prawdziwość doświadczeń alkoholików i narkomanów, przypisując im złą wolę, niechęć do zmian oraz lenistwo. Bardzo często można usłyszeć upraszczające komunikaty takie jak: „Wystarczy przestać pić”, „Przestałbyś brać, gdybyś tylko tego chciał” czy „Nikt mu do gardła na siłę nie wlewa!”. Rzeczywiście, w pewnym sensie możemy ochronić się przed wpadnięciem w sidła nałogu. Z pewnością nie jesteśmy w stanie uzależnić się od substancji, której nigdy nie próbowaliśmy. Istnieją również takie pojęcia jak „picie ryzykowne”, dające wyraźnie do zrozumienia, że spożywanie dużych ilości alkoholu wiąże się z większym niebezpieczeństwem, aniżeli okazjonalne wypicie kieliszka wina. Jednak nie można powiedzieć, że alkoholicy czy narkomani chorują „na własne życzenie”. Nietrudno zauważyć, że różne osoby odznaczają się odmienną tolerancją na alkohol oraz skłonnościami do uzależnień. Są ludzie, którzy latami prezentują lekkomyślne podejście do używania tej substancji, a mimo to są wolni od nałogów. Inni po stosunkowo krótkim czasie zaczynają zdradzać symptomy uzależnienia – choć ich zachowanie nie różni się znacząco od postępowania ich znajomych, z jakiegoś powodu ich organizmy reagują zupełnie inaczej.

Kiedy możemy zaobserwować objawy alkoholizmu lub narkomanii, jest już za późno na umoralniające kazania. Trudy uzależnienia dają się szybko we znaki. Na nic nie zdadzą się racjonalne argumenty, wiedza na temat szkodliwości nadużywania substancji psychoaktywnych czy przerażające zdjęcia na opakowaniach papierosów. Kiedy człowiek wpada w sidła nałogu, przestaje kontrolować własne postępowanie. Zdrowym osobom może się to wydać zupełnie niezrozumiałe, jednak nie każde zachowanie nałogowca stanowi wynik jego świadomej decyzji. Takie osoby niejednokrotnie robią coś, czego same nie rozumieją, ponieważ odczuwają niemożliwy do przezwyciężenia wewnętrzny przymus.

Dlaczego tak trudno jest pokonać uzależnienie? Kiedy wpadamy w nałóg, stajemy się jego niewolnikami. Wszystko, co myślimy, czujemy i robimy służy podtrzymywaniu zafałszowanego obrazu rzeczywistości oraz dalszemu dostarczaniu sobie kolejnych dawek substancji psychoaktywnej. Mechanizmy nałogów są bardzo podstępne, a przy tym zupełnie niezrozumiałe dla postronnych. Uzależniony żyje w świecie iluzji: zupełnie nie zdaje sobie sprawy z własnych problemów i jest skutecznie chroniony przed uświadomieniem sobie niewygodnych, bolesnych faktów związanych z własną chorobą i zachowaniem. Z tego powodu bardzo trudno wyleczyć taką osobę – aby terapia była skuteczna, potrzebna jest silna motywacja samego pacjenta, a ten nie może jej mieć, jeśli uważa, że w jego postępowaniu nie ma niczego złego, a on sam całkowicie panuje nad sytuacją.

Choć mechanizm wszystkich nałogów jest podobny, każda substancja może mieć zupełnie inny potencjał uzależniający. Jak wiemy, zależność dzieli się na dwie sfery: fizyczną i psychiczną. Ta pierwsza ma bezpośredni związek z tym, w jaki sposób konkretna substancja oddziałuje na nasz mózg i wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego. Istnieją środki psychoaktywne, których działanie można opisać jako lżejsze i takie, które są ekstremalnie silne, a przez to bardzo niebezpieczne.

Psychiatra i psychofarmakolog David Nutt wraz ze współpracownikami sporządzili listę, na której umieścili pięć najbardziej uzależniających substancji na świecie. Na pierwszym miejscu zestawienia znalazła się heroina. Warto zaznaczyć, że maksymalnym wynikiem, jaki mogły otrzymać najgroźniejsze środki psychoaktywne, były trzy punkty, a heroina „zdobyła” ich aż dwa i pół! Niebezpieczeństwo zażywania tej substancji jest naprawdę ogromne: nie każdy wie, że minimalna dawka, po jakiej można odczuć jakikolwiek efekt jest tylko pięć razy mniejsza od tej śmiertelnej.

O ile przyznanie pierwszego miejsca heroinie raczej nie było dla nikogo zaskoczeniem, to wiele osób z pewnością zdziwi fakt, że tuż za nią umieszczono substancję legalnie dostępną w sklepach, czyli alkohol. Warto pamiętać, że z powodu swojej dostępności alkohol stał się jeszcze bardziej niebezpieczny: co roku w wyniku jego spożywania ginie nawet kilka milionów osób. Na kolejnym miejscu zestawienia uplasowała się kokaina, a po niej barbiturany. Początkowo były one stosowane jako leki na bezsenność, lęk oraz epilepsję. Z czasem jednak niektóre osoby zaczęły ich używać „rekreacyjnie”, w wyniku czego niemal do zera ograniczono ich wykorzystywanie w medycynie. Zestawienie zamyka inna legalna substancja – nikotyna. Tutaj trudy uzależnienia są równie duże, jak w przypadku pozostałych nałogów. Warto pamiętać, że większość osób, które kiedykolwiek jej spróbują, zażyje ją ponownie. W dodatku naukowcy przewidują, że do roku 2030 z powodu palenia tytoniu umrze około 8 milionów ludzi.