Terapia dla par, czy może być skuteczna?

Terapia dla par może okazać się strzałem w dziesiątkę, gdy pojawią się trudności w związku, co może mieć duży wpływ na życie partnerów. Problemy przyczyniają się wtedy do większego stresu, kłótni, a także zwątpienia. W takiej sytuacji jednym z rozwiązań jest terapia dla Par, która ma pomóc w rozwiązaniu konfliktów, a do tego zadbać o ustabilizowanie emocji i uczuć. Zanim się zdecydujesz na tę opcję, przekonaj się, czy faktycznie ta metoda jest skuteczna.

Kiedy warto zdecydować się na terapię dla par?

Nie ma związku, który byłby pozbawiony problemów, kłótni czy trudności. Niekiedy pojawiają się jednak kłopoty z samodzielnym radzeniem sobie z tymi trudnościami. Właśnie wtedy warto zdecydować się na rozpoczęcie terapii. Z jej pomocą partnerzy są w stanie przebudować swoją relację, a przede wszystkim wypracować skuteczne sposoby radzenia sobie z kłopotami. Istnieją także inne sytuacje, gdy terapia dla Par wydaje się jedynym sposobem na utrzymanie bliskiej relacji:

zwątpienie w relację i pojawienie się myśli o rozwodzie, separacji lub rozstaniu,
zdrady i kłamstwa u jednego bądź obojga partnerów,
przemoc, stopniowe narastanie złości, agresja, a także częste kłótnie między partnerami,
kłopoty wychowawcze z dziećmi,
brak jednej, wspólnej wizji przyszłości,
problemy o podłożu seksualnym,
obojętność względem siebie,
nadopiekuńczość i zależność emocjonalna od drugiej osoby,
wzajemne obwinianie się,
dominacja jednej osoby i obniżenie wartości partnera,
zazdrość i brak zaufania w związku,
pojawienie się negatywnych myśli.

Warto zaznaczyć, że szanse powodzenia terapii rosną wtedy, gdy partnerzy mają wspólne cele i motywację do zmian. Dzięki temu z pomocą terapeutów faktycznie rosną szansę na poznanie źródła swoich problemów i naukę pokonywania różnych trudności. Tym bardziej że spotkania są potrzebne, gdy partnerzy nie rozumieją punktu widzenia drugiej strony bądź nie potrafią być w pełni szczerzy wobec siebie nawzajem.

Na czym polega terapia dla par?

Cele terapii dla par są uzależnione od problemów, a jakimi borykają się partnerzy, dlatego to bardzo indywidualna sprawa. Jednak jednym z najważniejszych założeń jest to, żeby Para popracowała nad komunikacją między sobą. Przede wszystkim polega to nauce porozumiewania się w spokojny sposób – pozbawiony kłótni, krzyków czy negatywnych emocji. Terapia ma także wskazać najefektywniejsze sposoby wyrażania swoich opinii, przyjmowania krytyki i wspierania się. Terapia dla Par ma również pomóc w:

zmniejszeniu lęku o rozpad związku,
przepracowaniu własnych emocji i poznanie uczuć drugiej osoby,
poprawie harmonii w związku,
ułatwieniu wyrażania własnych opinii, uczuć i myśli,
uzyskaniu większej niezależności,
zrozumieniu postaw, opinii, emocji i zachowań obojga partnerów,
pozbyciu się negatywnych uczuć i sprawieniu, że związek stanie się bardziej dojrzały.

Ile trwa terapia dla par?

Zazwyczaj terapię dla par wymagają sporo czasu, dlatego ważna jest cierpliwość. Przy założeniu, że spotkania odbywają się raz w tygodniu, to terapia może trwać od 6 do nawet 12 miesięcy. W tym czasie możliwa jest stopniowa poprawa relacji, a także wypracowanie odpowiedniej strategii, która jest maksymalnie dopasowanego do danego związku. W tym przypadku terapeuta musi poznać przyczyny konfliktów, co wymaga kilku lub kilkunastu spotkań. Poza tym czas trwania terapii jest uzależniony od zaangażowania partnerów, stosowania się do zaleceń specjalisty i chęci pokonania własnych lęków.

Czy terapia dla par jest skuteczna?

Trudno jest jednoznacznie określić, czy terapia dla par jest skuteczna, ponieważ zależy to od stopnia zaangażowania partnerów oraz od źródła problemu. Najbardziej terapia pomaga partnerów, którzy zgłosili się do specjalisty, gdy konflikt nie był zbyt głęboki. Wtedy blisko 75% par deklaruje skuteczność terapii. Dlatego najlepiej, jeśli problemy nie trwają dłużej niż 2 lata.

Amerykańskie Towarzystwo Terapii Małżeństw i Rodziny twierdzi, że trzy na cztery pary, które udały się na terapię, są w stanie poprawić swój związek. Pozytywna zmiana dotyczy przede wszystkim lepszego samopoczucia, a nawet poprawy zdrowia fizycznego, braku problemów ze snem czy z koncentracją.

O skuteczności terapii decyduje przyczyna konfliktów. W końcu bardzo często do terapeuty zgłaszają się pary, które regularnie się kłócą, gdzie każdy z partnerów konkretny powód, wymagający przeanalizowania i rozwiązania. Bez odkrycia tej genezy trudno jest go przepracować.

Jakie są zasady skutecznej terapii dla par?

Zmiana poglądów na związek

Skuteczna terapia ma pomóc obojgu partnerom w obiektywnym spojrzeniu na ich związek. Celem takich spotkań jest stopniowe ograniczanie wzajemnych oskarżeń, a także nauka dzielenia się swoimi emocjami. Pomaga w tym wywiad, jaki przeprowadza terapeuta z Parą. Pozwala to na odkrycie więzi i relacji, jaka łączy partnerów, a to jeden z najważniejszych momentów terapii.

Zmodyfikowanie dysfunkcyjnych zachowań

Często terapia jest potrzebna w przypadku par, u których pojawiły się dysfunkcyjne zachowania. Dlatego spotkania mają doprowadzić do ich zmodyfikowania. Szczególnie gdy dotyczy to sposobu odnoszenia się do siebie.

Niekiedy źródła problemów sięgają obszarów związanych z przemocą fizyczną psychiczną lub ekonomiczną. Złożoność i zróżnicowanie przyczyn może doprowadzić do przerwania terapii. W takiej sytuacji specjalista zleca jednej ze stron pobyt w ośrodku leczenia uzależnień lub udanie się do placówki dla osób doświadczonych przemocą.

Jednym ze sposobów radzenia sobie z dysfunkcyjnymi zachowaniami jest kontrola wybuchów złości. Wówczas terapeuci zalecają partnerom kłótnię o określonej godzinie – czekanie na ten moment prowadzi do zmniejszenia negatywnych emocji.

Nauka wyrażania emocji

Pary, które nie potrafią dzielić się swoimi emocjami, bardzo często oddalają się od siebie. Dlatego skuteczność terapii zależy od tego, czy partnerzy będą umieli szczerze ze sobą rozmawiać, a przede wszystkim nauczą się wyrażania swoich uczuć. Przede wszystkim ma to doprowadzić do oczyszczenia atmosfery, a także do pozbycia się lęku przed odrzuceniem oraz zakończeniem relacji.

Poprawa komunikacji

To właśnie skuteczne komunikowanie się stanowi jeden z najważniejszych elementów każdej zdrowej relacji. Jeśli tego zabraknie, to z łatwością mogą zacząć narastać negatywne emocje. Dlatego efektywna terapia ma doprowadzić do tego, że para nauczy się ze sobą rozmawiać, a przy tym okazywać szacunek drugiej osobie. Zatem komunikacja musi być pozbawiona obelg, poniżania, wyśmiewania i innych negatywnych emocji.

Zazwyczaj terapeuta daje wskazówki, w jaki sposób partnerzy mogą ze sobą rozmawiać. Jednocześnie Para poznaje rodzaje komunikacji, które są skuteczne i nie powodują konfliktów. Bardzo często kluczowym elementem jest empatia. Jeśli tylko uczestnicy terapii wdrożą te działania i będą je wykorzystywali także poza zajęciami, to są faktycznie w stanie poprawić swoją relację.

Wspieranie mocnych stron relacji

Bardzo ważnym zadaniem terapeutów jest promowanie mocnych stron związku i budowanie odporności na problemy, które mogą pojawić się w przyszłości. Szczególnie jest to istotne pod koniec trwania terapii. Dzięki temu już po spotkaniach Para będzie umiała samodzielnie poradzić sobie z nowymi trudnościami.

Kluczowym elementem terapii dla Par jest skupienie uwagi na problemach, konfliktach i rozbieżnościach. Jednocześnie specjalista dba o dostrzeżenie i podkreślenie obszarów, które dobrze funkcjonują i stanowią mocną stronę danego związku. Takie działanie jest istotne, ponieważ pozwala czerpać jeszcze więcej radości z relacji oraz uczucia między partnerami.

Jak rozpoznać współuzależnienie?

Bliskie relacje z osobą uzależnioną mogą przyczyniać się do powstania współuzależnienia. Nie każda osoba jest narażona na rozwój tego syndromu, ale jest on stosunkowo powszechny. Przez niego możesz całkowicie przewartościować swoje życie, a przede wszystkim podporządkować się nałogowi. Dlatego musisz wiedzieć, jak rozpoznać współuzależnienie, aby nauczyć się z tym walczyć.

Kto może być osobą współuzależnioną?

Małżonkowie, partnerzy, rodzice, dzieci, a nawet bliscy przyjaciele – każda z tych osób jest narażona na współuzależnienie. Czasem do powstania tego syndromu nie jest potrzebne przebywanie w czasie teraźniejszym z osobą uzależnioną, ponieważ stosunkowo często problem jest dostrzegalny u dzieci, które wychowywały się np. w domu alkoholików. Cechą charakterystyczną tego stanu jest całkowite podporządkowanie swojego życia pod dany nałóg. Zwróć jednak uwagę na to, że współuzależnienie to nie jest choroba. Po prostu to nieprawidłowy sposób przystosowania się do trudnej sytuacji.

Jak rozpoznać współuzależnienie?

Zauważ, że cała trudność związana z rozpoznaniem współuzależnienia wynika z tego, iż rozwój tego syndromu nie następuje szybko. Często trwa to wiele miesięcy i lat. W tym czasie doświadczasz zmian nie tylko na płaszczyźnie emocjonalnej, ale też psychicznej. Dlatego nawet po zerwaniu kontaktu z osobą uzależnioną możesz jeszcze przez jakiś czas przejawiać pewne zachowania znane z tego trudnego okresu. Oprócz tego osoby współuzależnione często zwracały uwagę na uczucie pustki i samotności, nieustannie im towarzyszące. To może być pierwszy znak na to, że jesteś współuzależniony. Jednak istnieją też inne symptomy, na które musisz zwrócić uwagę.

Emocje

Bez wątpienia to właśnie analiza własnych emocji może pomóc Ci w dostrzeżeniu współuzależnienia. W takiej sytuacji mogą narastać problemy z komunikacją własnych myśli, potrzeb czy uczuć. Poza tym stopniowo zaczynasz tracić zaufanie do siebie, co dość mocno wpływa również na pogorszenie poczucia własnej wartości. Oprócz tego współuzależnienie obniża Twój nastrój, wywołuje skrajne emocje, a także wzbudza u Ciebie niepokój przed zmianami.

Zwróć uwagę na to, że osoba współuzależniona często ma poczucie bycia ofiarą. Jednocześnie te emocje stale przeplatają się z poczuciem winy. Po prostu pojawia się wtedy myśl – czy mogłeś zapobiec temu uzależnieniu, a także obwinienie siebie wtedy, gdy wypracowana rutyna zostanie zachwiana.

Przekonania

Jednymi z najważniejszych objawów współuzależnienia są zmiany w sposobie myślenia. W takim przypadku przede wszystkim wydaje Ci się, że nie jesteś w stanie wpłynąć na zaistniałą sytuację. Jednocześnie lubisz wracać myślami do czasów sprzed nałogu, kiedy życie wydawało Ci się prostsze, a przy tym bardziej szczęśliwe. Często problemem osoby współuzależnionej jest także brak wiary w zmiany – szczególnie wtedy, gdy pojawi się sposób na poradzenie sobie z nałogiem. Zamiast tego wolisz myślenie życzeniowe, które jest właściwe niemożliwe do zrealizowania.
Współuzależnienie objawia się również lekceważeniem własnych problemów. Po prostu uważasz, że wszystkie inne sprawy są mniej ważne od nałogu bliskiej osoby.

Zachowania

To właśnie na podstawie zmiany swoich zachowań możesz jeszcze lepiej określić, czy jesteś współuzależniony. Wśród pierwszych syndromów, na które musisz zwrócić uwagę, jest skupienie się na problemach osoby uzależnionej. W takiej sytuacji wydaje Ci się, że Twoje życie, marzenia czy pragnienia są nieistotne. W konsekwencji zaczynasz się izolować, ale też ograniczasz kontakt ze znajomymi, przyjaciółmi czy rodziną. Gdy już dochodzi do takich sytuacji, to często obwiniasz ich o sytuację, w jakiej się znalazłeś. Masz im za złe, że ich życie jest mniej skomplikowane. Jednocześnie boisz się tego, że Cię oceniają i litują nad Tobą. Wówczas możesz dostrzec u siebie agresywne bądź bierno-agresywne zachowania. Zastanawiasz się, czym one się wyróżniają? Zazwyczaj ograniczają się do nadmiernej krytyki, stawiania zbyt wysokich wymagań oraz do nieustannych pouczeń.

Zwróć uwagę na to, że osoba współuzależniona często sama zaczyna wpadać w uzależnienie od alkoholu, leków uspokajających lub środków psychoaktywnych. Wtedy poczucie beznadziei staje się jeszcze bardziej dojmujące i coraz trudniej jest poradzić sobie ze współuzależnieniem.

Czy każda osoba współuzależniona zachowuje się tak samo?

Znasz już najważniejsze objawy współuzależnienia. Jednak pamiętaj o tym, że wiele zależy od Twojego charakteru lub relacji, łączącej Cię z osobą uzależnioną. W niektórych przypadkach w ogóle nie musisz borykać się z tym syndromem bądź po prostu będziesz dostrzegać u siebie zupełnie inne zmiany. Tak naprawdę zawsze wtedy, gdy zauważysz, że Twoje życie zaczyna wyglądać inaczej przez to, że bliska Ci osoba jest uzależniona, to i tak powinieneś skorzystać z pomocy specjalisty. Choć współuzależnienie nie jest sklasyfikowane jako choroba, to głęboko wpływa na Ciebie. Zatem nie bądź bierny, tylko uwierz w to, że czasem zmiany na lepsze są naprawdę możliwe!

Odwiedź profil Rankingu Ośrodków Terapii Facebook’u.

Na czym polega współuzależnienie?

Alkoholizm nie jest problemem jednej osoby – dotyka całych rodzin, wpływając zarówno na funkcjonowanie systemów, jak i ich poszczególnych członków. Wieloletnie życie z osobą uzależnioną nie tylko powoduje cierpienie, ale także stanowi źródło zaburzeń i wywiera negatywny wpływ na zdrowie somatyczne. Czym jest i na czym polega współuzależnienie?

Nie da się żyć u boku osoby uzależnionej i nie doświadczać skutków jej choroby. Funkcjonowanie w rodzinie alkoholowej wiąże się ze stanem chronicznego napięcia i przeciążenia emocjonalnego, ale to niejedyne problemy. Początkowo uważano, że współuzależnienie wynika ze stresu, będącego konsekwencją stałego, bliskiego kontaktu z nałogowcem. W miarę poznawania tego zjawiska okazało się jednak, że syndrom ten jest znacznie bardziej złożony, o czym świadczy choćby fakt, iż nawet, gdy alkoholik przestaje pić, symptomy współuzależnienia u jego bliskich nie znikają.

Czym jest współuzależnienie? Pod tą nazwą kryje się całkowite podporządkowanie swojego życia drugiemu człowiekowi i jego chorobie. Osoba współuzależniona żyje życiem bliskiego alkoholika (najczęściej partnera), a nie własnym. Dostosowuje się do jego rytmu dnia, dopasowuje do niego swoje zachowanie, porzuca własne potrzeby i marzenia oraz zaprzestaje realizowania samej siebie.

ranking ośrodków terapii, współuzależnienie

Diagnozę komplikuje fakt, że objawy współuzależnienia wydają się niespecyficzne. Niemniej jednak, gdy pojawią się u kogoś, kto żyje w związku z nałogowcem, można podejrzewać koalhokolizm. Najważniejsze jest bowiem połączenie symptomów z całym kontekstem funkcjonowania danej osoby.

– zaburzenia snu (sen nie przynosi odpoczynku),

– zaburzenia łaknienia (przejadanie się lub brak apetytu),

– zmęczenie,

– kłopoty ze zdrowiem: bóle głowy, migreny, bóle żołądka, w klatce piersiowej, wysypki, alergie, biegunki, bóle kręgosłupa,

– załamanie fizyczne – odnowienie zaleczonych chorób: wrzody żołądka, problemy z sercem,

– zaburzenia mowy, słuchu,

– zaburzenia oddechu,

– dezorientacja uczuciowa („mam wrażenie, że dzieje się coś złego, ale nie rozumiem, co jest nie w porządku”),

– nieadekwatne emocje, np. wzruszenie bez powodu,

– niekontrolowana huśtawka nastrojów,

– gonitwa myśli,

– myślenie życzeniowe, ucieczka od realnego życia,

– niezdolność do podejmowania decyzji,

– użalanie się nad sobą,

– poczucie bycia ofiarą,

– ogólny niepokój i lęk,

– poczucie osamotnienia i izolacji,

– napady paniki,

– rozpacz, myśli samobójcze,

– brak dbałości o siebie,

– ucieczka w samotność,

– rozrzutność lub martwienie się o pieniądze,

– nieuzasadnione pretensje i żale do innych,

– odrzucanie pomocy innych („sama sobie poradzę”),

– spełnianie oczekiwań innych wbrew własnym interesom,

– niezdolność do określania norm i ich egzekwowania (np. z dziećmi),

– branie odpowiedzialności za innych.

– koncentracja na alkoholiku, tym, co mówi, robi i czuje,

– usilne, a zarazem mało skuteczne wpływanie na zmianę zachowań alkoholika,

– pokazywanie alkoholikowi cierpienia, które wywołał, podkreślanie swojej wyższości moralnej,

– usprawiedliwianie swoich niepowodzeń życiowych piciem partnera,

– przeżywanie wstydy z powodu problemu alkoholowego w rodzinie,

– zaniżone poczucie własnej wartości.

Warto podkreślić, że współuzależnienie nie pojawia się z dnia na dzień. Istnieją teorie, które przekonują, że osobowość o cechach koalkoholizmu kształtuje się już w dzieciństwie i ma źródło w zaburzonych więziach, zwłaszcza z uzależnionymi rodzicami. Taka osoba ma podświadomą tendencję do wiązania się z osobami dotkniętymi nałogiem. A gdy już zawrze małżeństwo, ujawniają się u niej symptomy współuzależnienia ukształtowane w dzieciństwie.

Terapia swoistego zaburzenia osobowości, jakim jest współuzależnienie, bywa trudniejsza od leczenia samego alkoholizmu. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze, często mamy do czynienia z mylnym przekonaniem, jakoby syndrom ten był w ścisły sposób związany z nałogiem partnera. Osoby, które myślą w podobny sposób, często uważają, że wystarczy zająć się problemem alkoholowym współmałżonka lub zerwać z nim kontakt, by symptomy współuzależnienia odeszły w niepamięć. W dodatku trudno o prawidłową diagnozę, ponieważ zaburzone zachowania osoby współuzależnionej bywają interpretowane jako normalne i adekwatne do trudnej sytuacji, w jakiej się znalazła. Osoba współuzależniona potrafi być również „trudnym” pacjentem, ponieważ niełatwo ją przekonać, że alkoholizm partnera nie jest jej jedynym problemem. Miewa ona problem z przyznaniem samej sobie prawa do proszenia o pomoc i skupieniu się na sobie – współuzależnienie polega przecież na „dźwiganiu” na swoich barkach problemów całej rodziny.

Czy można być w bliskim związku z pijącym alkoholikiem i samemu nie być współuzależnionym? Teoretycznie jest to możliwe, ale w praktyce mało komu udaje się to bez profesjonalnego wsparcia. Osobie współuzależnionej trudno zachować własne granice, traci ona swoją indywidualną tożsamość. Jej „ja” zlewa się z „ja” współmałżonka. Z tego powodu nie potrafi określić własnych potrzeb, a tym bardziej ich realizować.

Prywatny Ośrodek Terapii Uzależnień “Terapia Nałęczów”

Dane kontaktowe:

Uniszowice 1A
21-030 Motycz
tel. +48 536
https://terapianaleczow.pl
biuro@terapianaleczow.pl
wyświetlenia: 10289
wyświetlenia telefonu: 314
wyświetlenia strony int.: 111

Prywatny Ośrodek Terapii Uzależnień “Terapia Nałęczów” to miejsce, w którym osoby uzależnione od różnych środków psychoaktywnych znajdą profesjonalną pomoc certyfikowanych i doświadczonych psychoterapeutów i specjalistów leczenia uzależnień. Terapia Nałęczów to ośrodek prywatny, ale w pełni legalny i wpisany do rejestru placówek medycznych. Nie potrzebne jest skierowanie, aby podjąć leczenie. Każdy pacjent w trakcie przyjęcia na odwyk przeprowadza wraz ze specjalistą tzw. rozmowę wstępną, która ukazuje stan zdrowotny pacjenta oraz stopień jego uzależnienia. Leczenie uzależnione jest od wybranych turnusów i zaleceń ze wstępnej rozmowy. Ośrodek zapewnia noclegi oraz wyżywienie. Placówka położona jest w bardzo przyjemnej i malowniczej miejscowości w pobliżu Nałęczowa. Ośrodek posiada ogromny ogród oraz duże przestronne pokoje, aby pacjenci czuli się bezpieczni i mieli gdzie zdobyć motywację do leczenia. Wysoki komfort wyposażenia ośrodka wspomaga prowadzenie terapii.

Zakres leczenia:

Leczenie alkoholizmu zwykle zaczyna się od odtrucia alkoholowego oraz terapii stacjonarnej lub grupowej. Pacjent musi najpierw oczyścić organizm, aby móc później trzeźwo myśleć i na spokojnie podejść do walki z nałogiem.
Narkomania to uzależnienie, które rozpoczyna tzw. faza eksperymentowania, czyli pierwszy kontakt z narkotykami. Zwykle kończy się na fazie czwartej, w której uzależniony stracił już całkowitą kontrolę nad nałogiem. Leczy się to odwykiem i terapią, najlepiej stacjonarnie.
Uzależnienie od leków i innych środków psychoaktywnych, czyli środków chemicznych, które mają wpływ na organizm uzależnionego i mogą to być: opiaty, barbiturany, benzodwuazepiny czy kanabinole (np. haszysz).
Dopalacze to używki, które wpływają nie tylko na stan zdrowotny pacjentów, ale również i na ich stan psychiczny. Najczęściej, kiedy uzależniony stracił całkowitą kontrolę nad nałogiem, przechodzi odwyk w klinikach psychiatrycznych. Ośrodek Terapia Nałęczów oferuje również profesjonalne leczenie.
Hazard, czyli patologiczne granie prowadzi do utraty kontroli nad życiem uzależnionego. Uzależnienie postępuje bardzo szybko i ma wpływ na całe życie i wszystkie jego aspekty. Najlepszym leczeniem jest terapia w klinice uzależnień, gdzie konsekwencje uprawiania hazardu nie będą miały wpływu na przebieg leczenia.
Zakupoholizm potrafi być równie destrukcyjny co inne uzależnienia, jak alkoholizm czy narkomania. Polega przede wszystkim na przedstawieniu zakupoholikowi, jak przebiegało jego uzależnienie, jak sobie radzić z problemami, które popychały do robienia zakupów i jak kontrolować emocje.

Co nas wyróżnia:

Wpis do rejestru placówek medycznych,
Ośrodek został odnowiony w 2015 roku,
Kompleksowe leczenie uzależnień,
Ośrodek i okolica sprzyjają leczeniu,
W pobliżu krystaliczne zdrowotne wody dostępne dla klientów,
Pełna dyskrecja i anonimowość,
Profesjonalna kadra specjalistów leczenia uzależnień,
Dodatkowe konsultacje małżeńskie, dla DDA, dla rodzin współuzależnionych i bliskich.

Prywatny Ośrodek Terapii Uzależnień "Terapia Nałęczów"

← Dzienny Ośrodek Terapii Uzależnień VICTI Ośrodek Wiosenna →

Ośrodek Leczenia Uzależnień Promaind

Dane kontaktowe:

Miłków 160
58-535 Miłków
tel. +48 694
https://promaind.pl/
centrumpromaind@gmail.com
wyświetlenia: 13529
wyświetlenia telefonu: 1059
wyświetlenia strony int.: 352

Ośrodek Leczenia Uzależnień Promaind w Miłkowie to miejsce, w którym osoby uzależnione odnajdą spokój i skutecznie poradzą sobie z problemem uzależnień. Placówka położona jest nieopodal górskiego lasu, z przepięknym widokiem na Karkonosze. Wnętrza są niezwykle przytulne, co ma wpływ na nastrój naszych pacjentów. Leczenie w naszym ośrodku objęte jest refundacją z NFZ.

Zakres leczenia:

Leczenie alkoholizmu – Polega na intensywnej pracy nad typowymi dla uzależnionych zachowaniami. Terapia oparta jest na nauce wyrażania uczuć i zrozumieniu problemu, który zapoczątkował picie.
Leczenie narkomanii – Najczęściej wymaga pobytu w naszym hostelu oraz leczenia farmakologicznego. Terapie grupowe wsparte są sesjami indywidualnymi, mającymi na celu dotarcie do źródła nałogu.
Uzależnienie od innych środków psychoaktywnych – Wspomagamy również leczenie uzależnień od dopalaczy, leków, hazardu itp. Pomagamy uporządkować prywatne sprawy, by po pobycie w ośrodku pacjent mógł powrócić do normalnego życia.
Terapia dla par i rodzin – Oferujemy wczasy terapeutyczne dla bliskich, mające na celu wzajemne zrozumienie i wspólne radzenie sobie z trudnościami.