Seks jednoznacznie kojarzy nam się z czymś przyjemnym. Jednak istnieje całkiem spore grono osób, które nie tylko nie dążą do bliskości fizycznej, ale wręcz się jej boją. Czy lęk przed seksem jest normalną reakcją, czy może stanowi zaburzenie, które należy leczyć? Z czego wynika strach przed relacjami o charakterze erotycznym?
Badania seksuologów
Z badań seksuologów wynika, że wiek inicjacji seksualnej z roku na rok staje się coraz niższy. Jesteśmy otoczeni treściami erotycznymi: nagość pojawia się w filmach, prasie, literaturze czy reklamach. Wydaje się, że wszyscy dążą do jak najbogatszego i najbardziej urozmaiconego życia seksualnego. Tymczasem wielu z nas nie tylko nie chce uprawiać jak najwięcej seksu, ale wręcz się go… boi. Choć dla niektórych może to brzmieć nieprawdopodobnie, stosunek wcale nie musi kojarzyć się wyłącznie z przyjemnymi doznaniami – istnieje całkiem liczna grupa ludzi, którzy boją się go na tyle, że unikają wszelkich form współżycia.
Lęk przed seksem
Oczywiście, nie każdy strach musi być czymś nieprawidłowym i prowadzić do znaczącego obniżenia satysfakcji z pożycia. Wielu z nas odczuwało lęk przed inicjacją seksualną – to naturalna reakcja, która zmniejsza swoje nasilenie, gdy jesteśmy gotowi do współżycia i robimy to z osobą, której ufamy. Każde nowe doświadczenie – np. seks z nowym partnerem, nieznana dotąd pozycja lub niewypróbowany gadżet erotyczny mogą wprowadzić nutkę niepewności i formowanie rozmaitych scenariuszy w wyobraźni. Jednak wszystkie te reakcje są na tyle mało nasilone, że jesteśmy w stanie bez problemu je przezwyciężyć. Zdarza się jednak, że lęk jest tak silny, iż znacznie utrudnia, a nawet uniemożliwia współżycie. W skrajnych przypadkach przybiera postać fobii, której towarzyszą takie objawy jak zawroty głowy, duszności, nadmierna potliwość czy przyspieszone bicie serca. Nadmierny strach przed seksem nazywamy genofobią. Silny lęk przed nagością to zaś gimnofobia, strach przed penisem nosi miano fallofobii, lęk przed mężczyznami to androfobia, natomiast bardzo nasiloną obawę przed trudnościami z utrzymaniem erekcji nazywamy medomalakufobią.
Genofobia
Najbardziej typowym zaburzeniem z tego spektrum jest jednak wspomniana na początku genofobia, czyli lęk przed współżyciem płciowym. Przyczyny takiego strachu mogą być bardzo różne. Zdarza się, że ma on związek z kulturą, w jakiej się wychowaliśmy. Jeśli od dziecka powtarzano nam, że seks jest zły, grzeszny i niesie za sobą poważne zagrożenia, możemy uwewnętrznić taki punkt widzenia, co powoduje znaczne problemy w dorosłym życiu. Nawet kiedy już dojrzejemy do współżycia, mamy stałego partnera i czujemy do niego popęd, możemy odczuwać silny lęk przed seksem, który kojarzy nam się jednoznacznie negatywnie. Warto w tym miejscu podkreślić, że osoby obawiające się stosunków seksualnych nie muszą być „oziębłe”, mieć niskiego libido lub być aseksualne – często zdarza się, że osoba z fobią jest całkowicie zdolna do reakcji seksualnych, zaś trudności tkwią wyłącznie w jej psychice.
Strach przed zajściem w ciążę
Innym powodem lęku przed seksem jest silny strach przed zajściem w ciążę. Gotowość do współżycia nie oznacza automatycznie, że chcemy mieć potomstwo. Niektórzy czują się zbyt młodzi na dziecko, inni nie mają warunków do jego wychowywania, a jeszcze inni w ogóle nie planują powiększania rodziny. Jeśli niechęć do prokreacji jest bardzo nasilona, może pojawić się równie intensywny lęk przed samym seksem. Czasami także może to mieć związek z wychowaniem, które odebraliśmy – jeśli opiekunowie i nauczyciele wciąż powtarzali nastolatkowi, jak łatwo jest zajść w niechcianą ciążę. Osobną kategorią są kobiety, które panicznie boją się zapłodnienia po wyjątkowo trudnej ciąży lub porodzie. Zdarza się też, że mężczyźni, którzy uczestniczyli w narodzinach swojego dziecka, obawiają się ponownego narażenia partnerki na ból i cierpienie, przez co pozornie tracą zainteresowanie seksem, a w rzeczywistości po prostu czują lęk przed jego ewentualnymi konsekwencjami.
Przyczyny lęku przed seksem
Kolejną przyczyną strachu przed seksem może być niskie poczucie własnej wartości i uwewnętrznienie kulturowych ideałów piękna. Zwłaszcza kobiety boją się rozebrać przed partnerem, czując niechęć do tego, jak wygląda ich ciało: prawdziwej lub wyimaginowanej nadwagi, rozstępów, cellulitu, zmian w aparycji po porodzie, zbyt małego, mało jędrnego lub asymetrycznego biustu itp. Panowie częściej obawiają się, że ich penis ma zbyt małe rozmiary, że nie sprostają wzorcowi czułego i wytrzymałego kochanka, nie zdołają utrzymać erekcji lub powstrzymać przedwczesnego wytrysku.
Ostatnią, chyba najpoważniejszą przyczyną fobii seksualnej mogą być traumatyczne zdarzenia z przeszłości: gwałt, molestowanie seksualne lub przemoc w dzieciństwie. Ta ostatnia sprawia, że dorosła już osoba kojarzy bliskość z bólem i poniżeniem, przez co boi się zbliżyć do partnera. Jeśli przeszłe doświadczenia powodują u nas seksualną blokadę, warto udać się do specjalisty, który pomoże nam uporać się z traumą i optymistycznie spojrzeć w przyszłość. Dobrym pomysłem jest również zabranie do gabinetu psychoterapeuty swojego partnera, który dzięki temu lepiej zrozumie nasze lęki i nauczy się, jak pomagać nam w trudnych chwilach.